Buyur buradan yak.. :)
Markete sigara almaya gittim geçenlerde.. Elimde Cemil Meriç'in kitabı.. Adamla muhabbete girdik:
+“Abi, bu adam, kitap okumaktan gözlerini kaybetmiş..."
- “Derdi neymiş ki, o kadar okumuş?.." 😆😆
Umut Sarıkaya mıydı? Tiplemeleri hiç hatırlamasam da balonculukların içini üç aşağı beş yukarı hatırlıyorum. Muhtemelen kaygılı suratlı, İsmail Türüt gömleği giymişçesine terli üç arkadaş:
- Abi biz kendi aramızda konuştuk. Artık seninle görüşmek istemiyoruz.
- Niye canım?
- Tuhaf tuhaf şeyler anlatıyorsun. Cemil annesine anlatmış anlattıklarını. Çok kızmış sana Nermin Teyze. Cemil de korkmuş epey.
- Nasıl canım?
- Abi cins cins şeylerden bahsediyorsun işte.
...
Birisine şunu şöyle yap bunu şöyle yap gibi emredici konuşmalardan pek hoşlanmam ve asla yapmamaya çalışırım.
Kendimi o konumda görmüyorum.
Bu tür diyaloglara rast gelsem hemen kulaklarımı tıkayıp o ortamdan uzaklaşırım.
İstediği kadar doğru konuşsun umrumda değil.
Cemil Meriç'in dediği gibi: Üslubun kimliğindir
Üslubu daha öğrenmemiş
Tünaydın huzurlu pazarlar...
- ALO CEMİL (ADNAN) ABİ NERDESİN?
- YENİ KİTABIMI YAZMAK İÇİN AMERİKANIN KALİFORNİYA EYALETİNDE ŞİRİN BİR SAHİL KASABASI GÖRÜNÜMLÜ ŞEHRİ OLAN SANTA BARBARADAKİ YAZLIK EVİME GELDİM SEN NERDESİN?
- DALGA GEÇME ABI YAA
😋😋😋🥰🥰🥰
- EVDEYİM LAN NERDE OLUCAM
MÛSİKÎ’DE TASAVVUF VE REBAB
MÛSİKÎ’DE TASAVVUF VE REBAB
Ev meşk meclislerinden ve fasıl gecelerinden bahseder misiniz?
Hoca Câhit Gözkân(1909-1999), her zaman mûsikî meclislerini hocası Ahmet Mükerrem Akınca’ya tevarüssen devam ettirdiğini ifade ederdi. Hocasında gördüğü veçhile, haftanın bir günü umumi fasıl gecesi yapılırdı. Bu fasıl akşamına herkes sazını alıp
Biraz da çok sevdiğim şairler hakında kısa kısa bilgiler vereyim
.
Cahit Sıtkı Tarancı :
Bildiğiniz üzere eserlerinde hep ölüm teması işlemiştir. Küçükken yaramazlık yaptığı için babası tarafından pencereden aşağı sarkıtılmıştır. O günden sonra ölümden korkmuş ve eserlerinde hep “ölüm” temasını işlemiştir.
.
Nazım Hikmet Ran :
Nazım Hikmet’in en değişik özelliği
diyorum ki
Arkadaşlar lütfen bir hevesle alıp bakamayacağınız canlıları sahiplenmeyin. Bu sabah çarşıda Tophane'nin haracını yemiş Cemil Abi önünde kahverengi paspas gibi bir süs köpeğini gezdiriyordu göz göze gelince de evlat işte deyip gülüp geçiştirdi. Lütfen 😁😁
-Ben ateistim
-Olsun sen de Allah'ın ateist bir kulu ol
-Yok Yok ben Allah'a inanmıyorum, inkar ediyorum
-Senin inkar etmen Allah'ı yok etmediği gibi bak Allah seni inkar etmemiş var etmiş. Hava vermiş su vermiş senden ümidini kesmemiş. Sen şimdi Allah'ı inkar ettiğinde bir şey olmuyor. Ama Allah senden ümidini kesse ne olurdu?
AH Cemil abi
ben kendisine ait diye biliyorum, aklimda kalan hali;
"insanlar kotuydu,
kitaplara sigindim..."
Cemil Meriç
Sanat ve Bediüzzaman – 6
Uzun yıllardır Bediüzzaman’ın dini konuları ve temaları anlatımda nasıl sanat ve estetik kuramlarına göre hareket ettiğini anlatmaya çalışıyorum. Türkiyede muhafazakârların sanat ve estetik gibi bir gayreti yok, Bediüzzaman’ın sanat lügatine ve sanat meselelerine ve eşyaya ve tabiata bakışında nasıl sanatın
Bende cemil meriç abi bende jsjsjs
Zaafım da, gücüm de şuradan geliyor: gündelik tutkulardan uzağım.
Jurnal, Cemil Meriç
Dün internette gezinirken karşıma bir fotoğraf, bir yüz düştü. Ben o şekilde paylaşılan o denli fotoğraf gördüm, hiçbiri böyle değildi. Çok farklı bakıyordu. Durup baktım öylece. Bu, bu çok tanıdık bir simâ, bu çok yakın, bu çok benden ve bizden bir çehre dedim kendi kendime. Ne adını gördüm, ne de başka bir şey. Sadece fotoğrafına takılmış gözüm, sonra işime döndüm. Sabah kuzenim aradı, nerede olduğumu sordu. Evdeyim dedikten sonra "Şehit cenâzesi varken sen nasıl evdesin?" dedi. Ne şehidi, ne cenazesi derken meğer akşam gördüğüm o yüz, bir şehidin vechesi ve mahallemizin evlâdı imiş, bu gülcemâl. Hemen gidiverdik evlerinin önüne, şehidimiz Ordu'ya yeni inmiş. Bir müddet bekledik. Sirenlerle gelindi, askerlerin omzunda tabutuyla yürüdüler evin önüne doğru. Bugün ne gördün derseniz bana, tabutun arkasında "Oğlum!" diye koşturan acılı bir babayı gördüm, sanki oğlu önünde yürüyor da o da omzundan tutmaya çalışıp onu vazgeçirmeye çalışırcasına gidiyordu peşinden. Ayten Teyze'yi, Pınar Abla'yı gördüm sonra. Rabbim acılarını dindirsin, sabr-ı cemîl ihsân eylesin onlara. Ardından gözleri yaşlı Halil İbrahim Abi'yi gördüm. O da Uzman Çavuş. Ne güzel âile dedim içimden. Hepsi "VATÂN!" demiş, uğruna baş koymuş. Rabbim hepsini Hamd Köşkü'nde bir araya getirsin. Âmin!