"Cesur yürek bir kez sevince, kırılırsa; paramparça ettikleri kalbi değil, cesareti oluyor."
Sayfa 158
“Sultan İbrahim Han”, “Deli İbrahim” olarak da bilinir. I. Ahmed ile Rum asıllı cariye kökenli Kösem Mahpeyker Valide Sultan'ın küçük oğlu, IV. Murad'ın öz kardeşidir. (...) 8,5 yıllık saltanatı boyunca Girit seferi, Azak'ın kuşatılması, Karadeniz kıyılarına Kazak korsanların baskınları, Anadolu'da Celalî ayaklanmaları,
Sayfa 282 - 18- Sultan İbrahimKitabı okudu
kendisine
sen ey şehrin yerlisi, cesur, kararlı mühür
sen ey inatçı kıskanç, alçakgönüllü ve hür
karanlık geceleri korkutsa da günahım
Kızlar Kayası gibi dikilip kaldı âhım
sefere çıkanların tatlı rüyası mısın
ruhumun cellâdı mı, yoksa hülyâsı mısın
konuşursun, sözlerin dâre çeker canımı
susarsın, çaresizlik büyütür isyanımı
siyaha boyanınca,
Sayfa 32 - BİREY YAYINCILIKKitabı okudu
- Birini bir zamanlar sevmiş olmak insanın içinde iz bırakıyordu. İnsan o kişiyi artık sevmese bile iz kalan yer acıyordu.
- Mağdur olmak cesur olmaktan çok daha kolaydı. İnsan cesareti seçemezse kurban olmayı kendiliğinden seçmiş oluyordu. İnsan mağdur olmanın suçsuz olmak anlamına geldiğini sanıyor. Oysa mağdur olmak, suçsuz olmak değildi.
- Keyfimiz yerindeymiş, yaşamak şahane bir şeymiş gibi yapalım. Oyuncuyuz ya. Dünya bir sahneymiş ya. Oynayalım işte. Nedir ki hayat zaten? Saçma sapan bir oyundan başka.
- Konuşacak sonsuz şeyin olduğu ve hiç bir şeyin olmadığı o nadir anlardan biriydi. (İyi ki nadir, sık olsa yürek dayanmaz.) Ne konuşsan fazla, ne anlatsan hiç. Bunca yılın birkaç saatte sindirilmesi mümkün değil ki.
- Özetle, yaşamak bir denge meselesidir. Birine aşırı bağlanmak dengesizliktir.
- Ömür bir dalgaydı, uzaklardan gelip sonunda kıyıya vuran.
Ölüm bir süreçti, dalganın anbean kıyıdan çekildiği.
- Birinin ölümünü beklemek ölmesinden daha zor.
- Duygular andır, gelir geçer. İnsansak eğer, bir duygudan bir duyguya geçeriz. Her birinde sonsuza kadar kalacağımızı sanırız. Aşk mı? Hiç bitmeyecek ki.. Ölüm mü? Hiç gelmeyecek ki.. Ömür boyunca defalarca doğarız ve ölürüz.
- Varsın, varım, ikimiz varız.. ikimiziz.
- Tepemde asılı kaldı ağır yaralı çocukluğum. Kahramanlar bazen böyle yoksunluklardan doğar işte. Yanıp kül oldukları yerden.
-Cesaret, ancak göstermemiz gerektiğinde imkansız olduğunu anladığımız bir erdemdir.
