“Olur biter, geçer gider. Ama canımı yaka yaka yutkunduğum şeyler var. Olup bitmeyen, geçip gitmeyen. Zaman zaman yine uykusuzluk çekiyorum ama… Çok da takılmıyorum artık bu uyku konusuna, uyuyunca geçmeyen şeylerin olduğunu anladığımdan bu yana…”
Sesin eksik , ev ıssız bir sokak bugünlerde
Titriyor hikayesi lambalarda, kaçağı bol sevgimizin..
Nerede, hangi ağacın gölgesinde oh diyor ki şimdi yüreğin?
Bir erkek için baba olmakla ölçülmüyor mu hayatın yükü?
Sırtından atıp gittiğin ergen yüzlü zarif oğlunun canında
Menfi bir özleme dönüyor artık yokluğun..