•Anlasana, herkes birbirinin katili. Ama sorsan, herkes Çobanyıldızı, herkes incitildi, herkes aldatıldı. Peki o zaman inciten kim, kim kırdı bunca insanı?
Merhabalarr Dokunmadan kitabının yorumuyla geldiim; 29 yaşındaki Adaletin ölümcül hastalığa yakalandığını öğrenmesiyle çoğu şeye geç kaldığını, bir çok şeye dokunmadan yaşarken, ufacıkta olsa insanların hayatlarında bıraktığı kötü anları telafi etmek üzere bir yolculuğa çıkıyor. Ara ara bizlere çocukluğundan bahsediyor Adalet, o anları okuduktan sonra tutup sarılmak istiyorsunuz anne babasının yaptığının aksine, insanın çocukluğu geleceğini inşa ederken büyük bir rol üstlendiğine tanıklık ettim Adalet sayesinde. Çocukken sevgi görmeyen, ilgi görmeyen ve mutlu bir yüze hasret büyüyen herkeste olduğu gibi büyürkende kurdukları bütün ilişkilerde mahrum kaldıkları hangi duygu varsa karşılarındaki kişilere bunu gösteremiyorlar, bu da zincirleme olarak sevgi görmeyen çocuk, sevgi göstermeyen arkadaş, eş, dost olarak hayatlarımıza dokunuyor, bunların çevresinde olan herkes de öyle bireyler olarak büyümeye devam ediyor. Sevgi paylaştıkça çoğalır dediğimiz gibi sevgisizlikte ardından gelen sevgisizliği çoğaltır. Tabi Adaletin farkı bu zinciri kırmak istemesi belki başarılı olur olamaz bunu okuyanların öğrenmesi daha doğru ama benim için zinciri kırmak istemesi, hatalarını telafi etmek istemesi çok kıymetli. Kitabın akıcılığı olsun, ters köşeleri olsun çok güzeldi ilk Nermin Yıldırım deneyimime dokunmadan kitabıyla yaptığım için çok mutluyum diğer kitapları içinde aşırı heyecanlıyım.
Herkese keyifli okumalar