Geçmiş, kalır mı ki geçmişte..
“Aklından geçenleri adım gibi biliyorum. Ama öyle bir tehlike yok.”
“Aman ne güzel,” dedim rahat bir nefes alarak.
“Peki ben sana nasıl sesleneyim? Zeze mi diyeyim?”
“Lütfen, Zeze yok artık. O budalanın tekiydi, geçmişte kaldı. Bir sokak çocuğu adıydı. Ben çok değiştim. Gayet terbiyeli, uslu bir çocuğum ben.”
“Ve hüzünlü. Hepsinden öte, hüzünlü. Hatta belki de dünyanın en hüzünlü çocuklarından biri, ne dersin?”
“Biliyorum.”
“Yeniden Zeze olmak ister miydin?”
“Hayatta hiç bir şey geri dönmez. Bir yanım istiyor. Bir yanım istemiyor. Durmadan dayak yemesi, aç kalması var…”
Gölgem gibi peşimi bırakmayan o eski acı yine üzerime çöküyordu. Eskisi gibi Zeze olayım, bir şeker portakalı fidanı edineyim, Portekizlimi bir kez daha kaybedeyim, öyle mi?
Sayfa 16 - Can Sanat Yayınları- 88. basım:Eylül 2023, İstanbul •Çev. Saadet Özen•Kitabı okudu
Bir hikaye
~ ~
>> İbrahim Ethem hazretleri varını yoğunu, tahtını bırakır ve seneler sonra kendi yaptırdığı camide yatsı namazını kılar . dışarıda kar vardır, ve hava çok soğuk, şurada kıvranayım da sabah olunca giderim, diye düşünür.bu esnada caminin bekçisi gelir, Ne yapıyorsun burda? der, İbrahim ‘. Ethem Müsaade et şurda yatayım, sabah namazından
"Peki ben sana nasıl sesleneyim? Zezé mi diyeyim?"
"Lütfen, Zezé yok artık. O budalanın tekiydi, geçmişte kaldı. Bir sokak çocuğu adıydı. Ben çok değiştim. Gayet terbiyeli, uslu bir çocuğum ben."
"Ve hüzünlü. Hepsinden öte, hüzünlü. Hatta belki de dünyanın en hüzünlü çocuklarından biri, ne dersin?"
"Biliyorum."
"Yeniden Zezé olmak ister miydin?"
"Hayatta hiçbir şey geri dönmez, Bir yanım istiyor. Bir yanım istemiyor. Durmadan dayak yemesi, aç kalması var..."
Gölgem gibi peşimi bırakmayan o eski acı yine üzerime çöküyordu. Eskisi gibi Zezé olayım, bir şeker portakalı fidanı edineyim, Portekizlimi bir kez daha kaybedeyim, öyle mi?
"Haydi, itiraf et. Yine de istemez miydin? O zamanlar, epeydir hissetmediğin bir şeye sahiptin. Küçücük ve çok güzel bir şey: sevecenlik... şefkat."
Pes edip başımla onayladım.
Sayfa 16
Zulmun Artsın
Mahallemizin kırsal kısmında 75 yaşlarında Kalender Teyze; tek odalı, .eğrelti dış kapısı olan barikada yaşar. .Kalender Teyze; bilgili devamlı kitap okuyan biri.
Yankılanır sesim bomboş sokaklarda
Bir ışık arar mutluluğa giden yolda
Kimsesi, bir çocuğum, yok yerim yurdum
Lal olmuşum
Haykırsam duyulmaz sesim
Kimse görmez ki beni, kimsesizim
Bir yuva ister yaralı, kırık kalbim
Korkular ve Topyekün Korku&Korkunun Sonu
Çoğumuz toplumda bir mevki sahibi olma tatminini arzularız çünkü önemli biri olamamaktan korkarız. Toplumun öyle bir yapısı var ki saygıdeğer bir mevkiye sahip bir vatandaş büyük nezaket görüyor, mevkisi olmayan birisi ise hor görülüyor. Dünyada herkes bir mevki istiyor ve ister toplumda, ister aile içinde, ister Tanrı katında olsun, bu mevkinin
