Bu ülkede içindeki çocuk utanca boğulmuş ve bunalmış o kadar insan var ki! Ben onlara "yetişkin çocuklar" diliyorum. İçi çocuk ama bedenen yetişkin... Bunlar kötü insanlar değiller ama her türlü kötülüğü de yapabilirler.
Bir diğer karakter, Hıngaw, kollarını bir mayın kazasında kaybetmiş olmasına karşın kız kardeşi Agrin ve çok sevdiği Rega'nın geçimlerini sağlayabilmek için mayın toplama işini sürdürmektedir.
Bölgedeki çocuklar geçimlerini mayın tarlalarını temizleyerek sağlamak zorunda kalmış ve bir çoğunda uzuvsal eksikliklerin olduğu "gerçek dünyanın gerçek kişilikleridir." Açıkça bu nedenle dahi olsa filmde bir 'rol'den bahsetmek olanaksız hale gelmektedir. Kolları olmayan çocuk gerçek dünyasında olduğu gibi filmde de absürd bir tutkuyla yaşam mücadelesi vermektedir mesela.
Annemin Ülkesinin Şarkıları filminde Kürdistanlı yönetmen Ghobadi, 'sınır' sorunsalına olan yaklaşımını bu kez Barat ve Udeh üzerinden yansıtmayı ihmal etmez. Mirza ve oğullarının Hınara'nın izini sürmek maksadıyla vardıkları, Irak Kürdistanı'ndaki bombardımandan kaçan mültecilerin sığındığı bir kampta, arada tel örgüler (sınır) olmasına karşın, iki oğlun çocuklar için enstrümanlarını çalıp şarkı söylemeleri; ses ile sınır arasındaki ilişkinin direkt olarak kusursuzca tanımlaması bakımından büyük önem taşımaktadır.
Neticede soyut bir etkiye sahip olan 'ses'. somut bir etmen olan 'sınır ı kusursuzca aşmaktadır.
Her şey boynunu bükmüş, keyifsiz, harap ve yıkıktı. Evler, çitler, evcil hayvanlar, adamlar, kadınlar, çocuklar ve onlara hayat veren toprak –hepsi tükenmişti.