Bu kitap, adı üstünde bir masal kitabı. Kitaba başlamadan önce, hatta ilk sayfaları okurken bile kitabı biraz küçümsüyordum.
Öyle ya, alt tarafı bir masal kitabı; bu yaşta artık masal mı kaldı? Küreselleşmenin ve sürekli koşuşturmanın vazgeçilmez birer motto olarak dayatıldığı günümüzün gülümse(t)meyen ikliminde masal da neymiş?!.
Ama sağolsun Üstün Dökmen hocamız gene yapacağını yapmış; sadece geleceğimizin büyüklerine değil, çocukluğu geçmşte kalanlara da seslenmiş bu kitabında. Bu yetmiyormuş gibi, bir de sorgulayan ve okura kendini ve yaşadığı hayatı da sorgulatan sorular eklemiş her bir masalın sonuna. Hatta bu da yetmemiş; kitabın sonunda bilinçten, değerden ve değer katmadan yoksun biçimde, kitaplara aşırı zaaf duymayı bile sorgulamış.
Şimdi bu değerlendirme doğrultusunda, kitabı kimlerin okuyacağı iyi kötü belli oldu; çocuklarının, öğrencilerinin ya da kendisinin eğitiminde sorumluluk hisseden herkes okuyabilir. Hatta bir matematik, tarih, vb. dersine çalışıp soru çözüyor gibi her bir bölümü çocuğunuzla/öğrencinizle birlikte okuyabilir, soruları birlikte cevaplayıp güzel bir hayat dersi haline getirebilirsiniz.
Düşünmeyi, sorgulamayı, nasihat almayı sevmeyenler okumasınlar demeye dilim varmıyor. Okusunlar desem de okurlar mı bilmiyorum.
Ben sadece Nasrettin Hocayı dinledim; bir okuyan olarak okumayanlara dilim döndüğünce kitabı anlattım. Kitap belki bir edebiyat şaheseri değil ama gerçekten okunmaya değer. Karar size kalmış.
Keyifli okumalar dilerim.
