Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Bu roman hakkında o kadar çok söyleyecek şeyler var ki... Ama bunların neredeyse hepsi olumsuz yöndeki düşüncelerim... Kış Masalı kitabı, bana bir romanı sırf merak ediyorum diye okumamam gerektiğini çok net bir şekilde öğretti. 1116 sayfalık bir roman ama içi bomboştu. Kerem ve Hande aşkı hiç ilgimi çekmedi desem abartmış sayılmam. Kitap çok yoğun bir şekilde, okuyanı sıkma derecesine getirecek kadar aşkı içeren cümlelerle dolu... Birde yazar sürekli olay örgüsü tekrarlarıyla yani zaten okuduğumuz geçmişi hatırlatmalarla doldurmuş kitabını. Tabi 1116 sayfa başka nasıl doldurulur ki diye çok düşünmüş yazar bence. Klasik aşk konulu, bilindik Türk filmlerini anımsatıyor roman. Fazlaca uzun bir kitap olduğu için, her ne kadar çabuk bitirmeye çalışsam da anca bugün bitirebildim nihayet. Lale Sarhan final bölümünde okuyucuyu kendince şaşırtmak istemiş ama, şaşırsam dahi finali de kayda değer bulamadım ne yazık ki... Romanın olay örgüsünü aşırı abartılı bulduğumu (Aşk romanlarında bana göre fazla abartıya yer verilmemesi gerekir.) ve yazarın işleyişlerde fazlaca gereksiz ayrıntılara girdiğini düşünüyorum. Agapi Yayınından çıkan Kış Masalı romanının kapak tasarımını beğendim yalnızca.
Anlatım tarzı olarak sanki bir masal kıvamında olduğunu söyleyebilirim. Yazar anlatıcı rolü üstleniyor ve bu kitapta bildiğini bilmediğiniz masalların bir çocuğun gözünden nasıl göründüklerini okuyacaksınız. Anlatımın çok akıcı olduğunu söyleyemem. Oldukça sıkıldığım yerler de vardı zevk alarak okuduğum yerlerde. Kitap aslında 307 sayfada son buluyor. Bundan sonrası ise yazarın yazarken neler düşündüğü ile alakalı bir bölüm ve masalların kökenleri ile orjinal halleri verilmiş. Başlangıç kısmı oldukça tekrar eder nitelikte geldi bana ve kitap sonundan sonraki kökenleri dışında yazarın kendi fikirlerini belirttiği kısımlar hoşuma gitmedi. Sanki okuyucu daha net anlasın diye açıklama yapma gereksinimi hissetmiş gibi geldi ve yazdığı en iyi kitabın bu olduğunu da söylemiş. Açıkçası bu hoşuma gitmedi çünkü belki diğer kitaplarının daha iyi olduğunu düşünerek bir nebze olsun okumayı düşünebilirdim ama bu sözü göz önünde tutulursa bir kez daha şans vereceğimi sanmıyorum. Bilinen masalların farklı uyarlamaları ve bir çocuğun yolculuğu ile büyümesini baz almış. Hepsi bir yana değişik bir anlatım biçimi vardı. Gün ağarmazdan önce gibi. En çok gözümü tırmalayan şey "ve" bağlacının aşırı kullanılmış olmasıydı. Bir cümlenin içinde 4 kez art arda kullanıldığını da gördüm ve bu can sıkıcıydı. Çeviriden mi yoksa yazarın yazım tarzından mı bilmiyorum ama çevirinin başarılı olduğunu düşünüyorum. Pek çok değişik kelime öğrenebilirsiniz bu kitapta.
Sarsıcı gerçekler bu kadar net ve güzel anlatılabilirdi ancak. Gerçekleri öğrenmek isteyen ve de böyle kitapları sevenler okumalı. Usta Chomsky her şeyi çok güzel basit ama vurucu bir şekilde anlatıyor.
Ayfer Tunç kalemini konuşturmuş. 6 öyküden oluşan bu kitabın her hikayesi insanı hüzünlendirmeye yetse de Aziz Bey bir başka. İçimi acıtan, aklımdan çıkaramadığım ve yaptığı hatalara rağmen kendisine kızamadığım bir karakter. İyi bir sona kavuşmasını istediğim bir "amca." Fakat öykünün daha başında ölüm haberi veriliyor bize. Daha sonra
Jose Saramago dili kullanma şekli bakımından nevi şahsına münhasır bir yazar. Bu kitabın dili ilk başta bana çok karmaşık geldi. Sanırım sebebi siyasi bir konuyu işliyor olmasıydı. Fakat biraz sabrettikten sonra bir cümleyi bir kere okumayla anlayabilecek düzeye geliyorsunuz.
Kitapta siyasi bir kaostan bahsediliyor. Başkentteki insanların büyük
Elinize aldığınız kitap kısacık bir metin, ancak hacmine göre oldukça kapsamlı bir içeriğe sahip. Öncelikle yazar Lübnanlı Solcu bir gazeteci. 2005 yılında suikast sonucu ölmüş. Yazar temel olarak Arap dünyasının 19 yy.da yaşadığı aydınlanma dönemini, bu aydınlanmanın nasıl bir umutsuzluğa doğru evrildiğini, bugün bireysel olarak dahi Arapların ikbal ümidinin kalmadığını ve bu ümitsizliğin nasıl bir buhrana neden olduğunu çok veciz şekilde kısa ama net bir şekilde anlatıyor. Hemen yanıbaşımızda olan ama toplumsal olarak cahili olduğumuz bölgeyi anlamak için çok güzel bir eser.
