“Ah, kardeşlerim, bir insan gülüşü olmayan bir gülüş işittim – – şimdi bir susuzluk kemiriyor içimi, hiçbir zaman dinmeyecek bir özlem.
Bu gülüşe duyduğum özlem kemiriyor içimi: ah, nasıl olur da hâlâ katlanırım yaşamaya! Nasıl dayanırım şimdi ölmeye! –
Böyle söyledi Zerdüşt.”