Şimdi çay içmek için bir kafeye geldim de, oturacak tek boş yer burası vardı.
Fakat ona da kıyamadım, görevliye dedim "Bana bir tabure verirmisin, oraya oturacağım"
Dedi "Abi dur ben çıkartırım onu"
Dedim: Sakın!
Böyle birşey yaparsan ben çıkar giderim.
Görevliye dedim: Ona da benden bir kase süt.
Oturdum taburede içtim çayımı..
Zaten şu dünya da başımıza ne geliyorsa, içimize bırakılan vicdani tahayyülleri devre dışı bırakmamızdan gelmiyor mu?
Ne de olsa bu uygulamayı hiçbir yakınım kullanmıyor ve bu yazdıklarımı göremeyecekler. Bu yüzden burada içimi boşaltmak istiyorum. Şu an bu satırları ağlayarak yazıyorum. Çünkü çok yoruldum. İnsanlar beni çok yordu. Artık hiçkimseye güvenemiyorum. Sürekli en değer verdiğim, onlar için çok fazla fedakarlıklar yaptığım yakınlarım tarafından darbe
BAYRAM 🙂🍒
İlk kim dedi “bayramlarda el öpmeyin, el öpmek geriliktir, tokalaşın” diye? Ve ilk kim inandı?
İlk kim “aman hastalık bulaşıyor, dikkat çok sarılmayın bayramlarda” dedi ve ilk kim buna itibar etti?
İlk kim “bayramlar tatildir, güneye inelim” dedi, ilk hangi araba yolunu memleketten sahile çevirdi?
İlk hangi evde kalkılmadı
İş Bankası Kültür Yayınları 50'ye Varan İndirim Fırsatı
Biri Kasım fırsatları mı dedi? 🥳 Efsane Kasıma özel #kasımdabkmkitapbaşkadır dedik ve İş Bankası Kültür Yayınları'nda geçerli %50'ye varan indirimle geldik! 🎉 Kaçırmamak için bkmkitap.com'a tıkla!
Hemen İncele: bkmkitap.com/is-bankasi-kult...
Eşi ölünce Adam şöyle dedi;
-Eşimin resmi duvarda asılı. Fakat ben çiviyi kalbimde hissediyorum.
Ben kim miyim!
Bugün radyoterapimin yirmi beşinci, kemoterapimin ise beşinci günü. Bir kaç ay önce boğulurcasına öksürük nöbetleri sonrasında gittiğim dahiliye uzmanı, onkoloji servisine yönlendirdiği zaman anlamıştım bir şeylerin ters gittiğini.
"Akciğer kanserisiniz" dedi doktorum. Üzüldüm, "tahliller, tetkiklerde başka organlara yayılmamış,
"Senin bu okuman hiç bitmeyecek mi usta?"
"Bitmeyecek", dedi.
"Hiç mi?"
"Hiç"
"Niyetin kâtip olmak mı yani?"
"Hayır"
"Ya?"
"İnsan olmak!"
Orhan Kemal 📚
Elini kalbine götürdü;
"Burası var ya" dedi,
"Taşa, toprağa gerek kalmadan insanın gömüldüğü tek yer."
~Neşet Ertaş
Bir trombosit anısı
Üniversiteye ilk geldiğim sene, derslerim çok kötü idi. Avarelik çağımdı.
Nereden buldum bilmiyorum, Ege Üniversitesi Hastanesindeki lösemili çocuklar için yardım kampanyasına dahil oldum. Bir zaman sonra o çocukların "trombosit" denen bir maddeye ihtiyaçları olduğunu ve bunun kandan sağlandığını öğrendim. Ben de bağış için gittim.
bağımlılık yapıcı ilaç kullanan iki kişi geldi, raporu olmadığı için ilacı yazamayacağımı söyledim. akla gelebilecek her türlü yalanı söyledi yine aynı şekilde raporsuz ilacı yazamayacağımı söyledim kendisine. çıkışta görüşürüz dedi, birazdan çıkıyorum. hakkınızı helal edin arkadaşlar:))