“Korkarım ki aklımı yitiriyorum,” diyorum ona, “aynı işte on bir yıl, saatler sulu b*k gibi yığılıyor üstüme, bütün yüzler birer koca sıfır ve sürekli konuşuyor, anlamsız şeylere gülüp duruyorlar. Züppe biri değilim, Sanchez, ama bazen gerçekten bir korku gösterisinden farkları yok ve kurtulmanın yolu ya ölüm ya da delilik.”