Peygamber kıssaları ve tebeşir tozları
“Büyürken en çok dikkatimi çeken şey çarşıda pazarda küçük bir kızın kıyafet bulmasındaki zorluktu. “Ne olacak canım, konfeksiyon dünyası yavrularımıza bunu reva görmüş, alalım da giydirelim” demeyen bir ailenin kızıydım. Bayram arifesinde, birkaç mağazadan sonra soluğu kumaşçıda alır; puantiyeli, kareli, pembenin en güzel tonlarıyla bezeli
Hz. Ebubekir Olmak...
Beyninde şimşekler çaktı sanki
Ebu Bekir’in. Hatırları tazelendi zihninde birden: “Çoçukluk arkadaşım, en yakın dostum.
Bir gün olsun ne bir kötülüğünü, ne bir yanlışını ve yalanını görüp duydum. Her zaman doğru söyler, her dem iyilik yapmayı düşünürdü.
Şu an söylediği de sadece bir iddia olamaz, şüphesiz o da gerçektir.”
Ne irkildi, ne düşündü, ne tereddüt geçirdi; uzattı elini Efendimizin (s.a.v) mübarek ellerine. Yüzüne hayranlıkla bir süre baktı. Ardından:
-Anam, babam, eşim, dostum sana feda olsun Ey Muhammed (s.a.v) dedi mutluluktan uçarcasına.
Savaş Bitti
var mı bilen başıma seni saranlar arasında adını
mantık mı diyorlar idrak mısın hafıza mı
sahici bir şeysen eğer söyle bakalım
neydi sevgilinin koynuma kaçtığı tarih
yıllardan hangisiydi hangi mevsimdeydik ayın kaçıydı
koynummuş madem sevgilinin göz diktiği yer kaçmak için
incecik ürperişli gölgesi cismime neden kıydı
sor gücün sormaya
