Demir Altay
@demir883
Ride & Read
Erciyes Üniversitesi - Felsefe
Kayseri
Kayseri, 1 Ocak
18 okur puanı
Şubat 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ve bu dünyada gerçek aileler kan değil, acı bağıyla kuruluyordu.
Sayfa 25Kitabı okudu
Sırf var olduğu için şiddetle utanan birini iyileştirecek hiçbir şey yoktu bu dünyada.
Sayfa 23Kitabı okudu
Hiç var olmaması gereken biri gibi hissediyordum kendimi. Neden hayatta kaldım? Herkesin yerini bulup oturduğu kalabalık bir sofrada, ayakta kalmış gibi hissediyordum. Neden o kampta ölmedim? Bardağı taşıran o son damla gibi... Hiçbir zaman bardağa ait olmamış ve gelişiyle her şeyi altüst etmiş o damla gibi hissediyordum kendimi.
Sayfa 22Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Her şey dahil ve herkes dâhi! Artık böyle. Kimse aptal değil ve her şey toptan. Dünya artık bir tatil köyü. Hayatın yeni kuralı bu. Herkes her şeyi biliyor. Sadece ben bilmiyorum çünkü ben her şeyden hariç ve herkesten aptalım.
Gelecekten bir şey beklemeyenler, mutluluklarını geçmişte yaratırlar.
"Eğer" dedi kendisine, "sadece zevk ve acı varsa, her şey onlardan ibaretse tek bir çözüm kalıyor geriye: acıdan da zevk almak. Böylece hayat sadece zevk olacak."
Gelecek, geçmişin merhametine kalmıştır ve insan, ikisinin arasında bir kurbandır.
Pahalı saatler takan insanların zamanları değerlidir. Ama bir terasta yaşıyor ve saati sokaktaki yabancılardan öğreniyorsanız, zaman size sonsuzmuş gibi gelir.
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş.
Hayat beni kaybetmekle hiçbir şey ziyan etmeyecekti. Hiç kimsenin benden bir şey beklediği ve benim hiç kimseden bir şey beklediğim yoktu.
"Benim beklediğim aşk başka!" dedi. "O, bütün mantıkların dışında, tarifi imkânsız ve mahiyeti bilinmeyen bir şey. Sevmek ve hoşlanmak başka, istemek, bütün ruhuyla, bütün vücuduyla, her şeyiyle istemek başka... Aşk bence bu istemektir. Mukavemet edilmez bir istemek!"
Bu yaşıma kadar mevcudiyetinden bile haberim olmayan bir insanın vücudu birdenbire benim için nasıl bir ihtiyaç olabilirdi? Fakat bu hep böyle değil midir? Birçok şeylere ihtiyacımızı ancak onları görüp tanıdıktan sonra keşfetmez miyiz?
Ben, yalnızlığı istemekle suçlanıp yalnızlığa mahkûm edildim.
Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı.