Bak bütün şarkılar keder gelsene bu gece sensiz bu kalp derbeder
Rüveyda
''fezayı bağlayarak yorgun kanatlarına
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
yıkarak yalnızlığa kurduğum sarayımı
yetim çığlıklarımı duyurmak üzre sana
koşup geldim; iliştir beni memnu bahtına
Bitirir karanlık yalnızlığı tatlı bir andır hülya,
Derbeder eder insanı bir tokattır bazen hakikat.
Şair’ül İslam Yunus Kokan
Aşk, akıl için bir sırrı kadim,
Maşuk, aşık için bir ism_i azim,
Sekarat girdabındaki bir derviş gibi,
Aşık, maşukun adını tesbih eder de, eder...
Ama ne içinde erir, ne sonuna erer,
Halkın gözünde değersiz bir derbeder, akılsız bir meczuptur O,
Halbuki uçsuz bucaksız, dipsiz kenarsız, hadsiz hudutsuz bir alemde mahpustur, mahkumdur, mahcuptur O.
Hiç kimse bilmez, bilemez.
Aşk bir kemendi esaret gibi görünür sana ama,
Aslında o maddeyi manaya, cesedi ruha, aklı kalbe, görüneni görünmeyene bağlayan bir miraç-ı hürriyettir.
Bir yanın zelil olsa da, bir yanın azizdir.
Bir yandan yaksa da Aşk, bir yandan serindir.
Tıpkı bir afyonu manevi gibi içine girmekle kalmaz, iliklerine siner,
Sonrası bir meftanın sekarat hissizliği sanki.
Hasılı kelam, AŞK İLAHTAN SANA LÜTFEDİLMİŞ BİR HALDİR.
Bunun üzerine söylenecek her söz ne idüğü belirsiz kıyl-ü kaldır...
Orhan Veli işsiz güçsüz dolaşmakta meyhanelerde vakit geçirmektedir. Onu içkiye götüren sebepte hayatını saran derin boşluğu hissetmesidir. Orhan Veli'nin mizacına şiirlerinin yapısına ve üslubuna "su" unsuru hakimdir. O hayatta su gibi derbeder, başıboş, avare akıp gitmiştir . Bunda mekan değişimininde rolü vardır. Mekan değişiminin sebebi şairin bir yerde duramayışı akışıdır
Soğuk bir rüzgardan geriye kalan,
Mevsim normallerinin altında bir ayazdı,
Bende umutsuzlukla birlikte bıraktığın,
O sol yanımı burkan,
O derbeder ve biçare kılan,
Düşündükçe aklımı başımdan alan son hatıran.
Gazete küpürlerine düşmüş,
Manşetlere konu olmuş,
Üzerine yazılar yazılan,
Televizyonlarda tartışmalara yol açan,
Acımış ve sancımış,
Yanmış ve yıkılmış,
Boşlukta savrulan ne kadar hasret hikayesi,
Ne kadar canı kan içinde kalmış yalnızlık çilesi varsa,
Onulmaz hayatların idamesineydi,
Gözlerine buğulu bir utangaçlıkla baktıran.
Bir yandan yaksa da aşk bir yandan serindir...
Aşk akıl için bir sırr-ı kadîm, Mâşuk, Âşık için bir ismi Azîm, sekerat girdabında ki bir derviş gibi âşık maşukun adını tesbih eder de eder ama ne içinde erir ne sonuna erer, ne onu geçer, ne O'ndan geçer, halkın gözünde değersiz bir derbeder, akılsız bir meczuptur o. Halbuki uçsuz bucaksız, dipsiz kenarsız, hadsiz hudutsuz bir âlemde mahpustur, mahkumdur, mahcuptur o kimse bilmez, bilemez.
Aşk bir kemend-i esaret gibi görünür sana amma aslında o maddeyi manaya, cesedi ruha, aklı kalbe, görüneni görünmeyene bağlayan bir mirac-ı hürriyettir. Bir yanın zelil olsa da, bir yanın azizdir. Bir yandan yaksa da aşk bir yandan serindir. Tıpkı bir afyon-u manevi gibi içine girmekle kalmaz iliklerine siner. Sonrası bir mevtanın sekerat hissizliği sanki. Artık donsan da, yansan da fark yok gibi.
Hasıl-ı kelam aşk, İlâh'tan insana lütfedilmiş bir haldir. Bunun üzerine söylenecek her söz ne idüğü belirsiz bir küllü kâl'dir.
youtube.com/watch?v=me7HRXS...
Utanmadan günah alıp yola giden içindeki o serseri
Dokunduğun o tenleri
unutamaz
Sebebi yok
Nefesimi çekip verip
Zamanı var
Dinleyemedim hiç seni bunların arasında
Aşk, akıl için bir sırrı kadim,
Maşuk, aşık için bir ism-i azim,
Sekarat girdabındaki bir derviş gibi,
Aşık, maşukun adını tesbih eder de, eder…
Biraz da Benmişim Senden Geriye Kalan
Birkaç üzüm tanesiymiş hâtıram
Birkaç kelâm fidesi
Rüzgâr sert esiyormuş
Yüzümün sana bakan çizgilerinde
Biraz saçlarımmış beyaz ve mâsum
Biraz gözlerim
Gözlerimde tutukluymuş ıstırap
Başka insanlar yerine kendi dertlerimi dinleseydim bu kadar derbeder olmazdım.