Kitapta iki farklı öyküden bahsedilir. Birincisi; Efendi ile Uşağı, hayalini kurduğu ve zenginliğini arttıracak koruyu rakiplerinden önce satın almak isteyen Vasiliy Andreiç’i, yardımcısı Nikita ile birlikte karlı ve fırtınalı bir havada yollara düşmeye iten ve hayatının seçimi ile karşı karşıya bırakan dürtüyü anlatır. bir taraf öleceğini anlayınca ailesi ve onlara yapmış olduğu yanlış davranışları ve kendi hatalarını düşünüp telafi kısmını düşünürken, bir diğer taraf ise mal mülk sevdası ve onlara ne olacağı konusunda endişeye kapılır. O fırtınada efendi, uşağını orada öylece bırakıp gider fakat yolunu bulamaz ve geri döner daha sonra ise kaçmak için duyduğu o duygulardan sıyrılır ve uşağına yardım eder fakat sonu kendisi için güzel bitmez.
ikinci hikaye olan Sergi Baba’da ise acıyla son bulan bir aşk macerasının ardından manastıra kapanan genç bir adamın zaman içindeki değişimine, yaşam amacını ararken deneyimlediği içsel çatışmalarına yer verir.
sergi babayı okuyunca aslında hepimizde biraz sergi babalık var demeden geçmedim. kişinin hayatta kendi yaşama amacını arayışı ve bu yolda kendi ve çevresi ile vermiş olduğu mücadele her zaman var. sergi kendinin kapattığı o inziva yerinde kendi iradesi ve bunu korumak için vermiş olduğu mücadele, kendisinin o hissettiği suçluluk duygusu ve kendini sorgulama hali hiç bitmez.
dağın başında kimse olmadan derviş olmak, kendini çıkmış olduğun yolda korumak kolaydır. Önemli olan kalabalıklar içerisinde çıkmış olduğun yolda aynı kalabilmek önemlidir.
umarım herkes yaşama amacını bulabilir ve onu en iyi şekilde koruyabilir.
Yeşil Mürekkep” kitabıyla duyduğum bir yazardı. Kitabı ise indirime girsin öyle alayım diye bekleterek hala alamadığım bir kitabı. Açıkçası İpek Sabahlık kitabını da, kendisiyle tanışma kitabım olur diyerek indirimde görünce aldım. Utanarak söylüyorum ki, ne yazık ki Suat Derviş daha önce adını duyduğum ve hakkında tek
