Az önce çayları yudumlarken arkadaşla aramızda geçen dialog:
Elime telefonu aldım, akışa göz gezdirirken bir yandan sesli düşünüyorum
"Descartes ne güzel söylemiş, düşünüyorsam öyleyse varım"
Bizim Sülo: Abi bende düşünüyorum
Ben: Sülo Allah'ını seversen, rica ederim sen düşünme ya! Ulan bir kampa gittik, "ben yolu biliyorum" dedin, Rize'ye diye 80 kilometre yürüttün, sabah tam tersi Kars'tan çıktık.
Allah'ını seversen sen bi öte git ya!
Descartes'in şu cümlesi oldukça meşhurdur: "Düşünüyorum, o halde varım". Bu, Descartes'in şüphesidir. Descartes, önce her şeyden şüphe etmiş, sonra böyle demiştir. Fakat şüphe etmekte olduğum hususunda şüphe edemem. Öyleyse ben varım ki şüphe ediyorum, şu halde ben varım. Sonra da "düşünüyorum, o halde varım." cümlesiyle tanındı, ünlendi ve bütün öğreti veya doktrinini bu cümlesine dayalı olarak ispatlayıp geliştirdi.
İkinci söz Gide'in sözüdür: "Hissediyorum, o halde varım".
Üçüncü söz de Albert Camus'nun şu sözüdür: "Başkaldırıyorum, o halde varım". Bu daha doğrudur. Aslında "var" olmanın bu üç ölçütünden her biri doğrudur. O, düşünüyor; vardır ki düşünüyor. Duyumsayan, hisseden kimse vardır ki hissediyor. Başkaldıran kişi vardır ki başkaldırıyor, isyan ediyor. Fakat burada üç tane "imek" (var bulunmak) vardır. İnsana özgü olan en üstün var oluş, "başkaldırıyorum, o halde varım" dır.
Sayfa 22Kitabı okudu
"Hayal gücü olmadan akıl hiçbir şeydir."
"Je pense, donc je suis
Düşünüyorum, öyleyse varım."
Descartes
"-Başka ne gibi azaplar var öbür dünyada?
-Vicdan azabı
-Kim kazandı?
-Sadece vicdansızlar. Vicdan olmayınca azabı vız gelir onlara! Ama vicdanını, şerefini yitirmemiş temiz insanlar bu işten zararlı çıktı ..."
