Ya hepimize gülümseyen o
Duyup çalıkuşunun küçücük kederini,
Küçücük kuşun derdini kaygısını
Duyup da yavruların feryadını —
Oturmaz mı yuvanın yanı başına
Merhamet doldurup göğüslerine.
Oturmaz mı beşiğin yanı başına
Yaş döküp yavrunun ağlayışına.
Gece gündüz oturmaz mı,
Silerek hepimizin gözyaşlarını.
Ah! hayır asla olamaz.
Asla asla olamaz.
O kendi neşesini verir herkese.
Küçücük bir çocuk olur kendi de.
Bir insan olur kederli
O da hisseder kederi.
Ah! bize verir o kendi neşesini,
Ki yok edebilsin dertlerimizi
Derdimiz silinip gidene kadar
Yanımızda oturup bizimle ağlar
Sayfa 26 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Başkasının derdini görürüm de,
Durabilir miyim dertlenmeden ben de.
Kederini görüp de başka birinin,
Teselli aramadan yapabilir miyim.
Görüp de dökülen bir gözyaşını,
Paylaşılmış duymaz mıyım tasamı,
Bir baba çocuğunun ağladığını görüp de,
Kalabilir mi dolmadan kederle.
Bir ana oturup dinleyebilir mi,
Bir yavrunun korkusunu inleyişini —
Hayır asla olamaz.
Asla asla olamaz.
Sayfa 26 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu