“İyi yazarlar ödünç alır, büyük yazarlar çalar.
demiş T.S. Eliot, ancak büyük olasılıkla Oscar Wilde’dan çalıntı “
İşte bu merak çıtasını yükselten cümle ile başladı kitap. Yazarın kitabın aslında omurgasını deşifre ettiği bu okuma yolculuğuna yelken açarken ne okuyacağım hakkında az çok bir fikrim vardı. Ancak böylesi akıcı, okuyucusunu alıp götüren bir metin ile de mesai yapacağımı düşünmemiştim.
Polisiye, türler arasında belki de en az okuduklarım arasındadır. Şayet yıllardır birbirimizden feyz aldığımız dostum Nihal’in 
Hikaye Hırsızı önerisine kulak vermeseydim, kurgusu “yazmak” -ya da “çalmak” mı demeliyim?- üzerine inşa edilmiş bu enteresan okumadan mahrum kalacaktım.
Muhtevası yazarlar ve kitaplar üzerine her metin dikkatimi celbeder. Hele ki yazmanın ne menem ne sancılı bir süreç olduğunun idrakindeysek…
Hikaye Hırsızı, yazma sürecinin zorluklarını, yaratıcılık ve özgünlüğün önemini ve tüm bunlarla birlikte etik dengeyi kurmayı sorgularken aynı zamanda gizemli bir cinayet etrafında şekillenen gerilim dolu atmosferiyle inanılmaz derecede sürükleyici bir metin.
Okuyucusunu bir macera girdabına çeken @jeanhanff edebi türler arasında kurduğu köprü ile adeta kitap içinde kitap, kurgu içinde kurgu okutuyor.
Hem bir an evvel finale ulaşmak hem kitabın hiç bitmemesini istemek de okuyucu dilemması…
Aslında kurgunun, gerçekliğin boyut değiştirdiği derin bir psikolojik izlek olduğu anladığım anda sarsıldığım kitap
“ters köşe” finaliyle de iyi ki okudum dedirtti.
