Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

didem aydil

Parkuru koşarken, köşeyi döndüğümde karşı taraftan bana soğuk yüzünden beyaz soluklar çıkartarak, sessizce bana doğru koşup geleceklermiş gibi bir hisse kapılıyorum. Bir de ben hep şöyle düşünüyorum: böylesine zorlu antrenmanlara dayanan bu insanların duyguları, içlerinde besledikleri ümitler, rüyaları ve planları acaba nereye kaybolup gitti? İnsanın aklındakileri , vücudun ölümüyle birlikte öylece, hiçbir şey olmamış gibi yok olup gidiyor mu acaba?
Reklam
Yürekte açılan yaralar, bir insanın bağımsızlığı karşılığında dünyaya ödemek zorunda olduğu çok doğal bir bedel.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
İnsanı en mutlu eden şey, ihtiyaçlarıyla varlıkları arasında bir denge bulunmasıdır. Bütün sorun, bu dengenin nasıl sağlanacağı. İnsan bunu belki varlıklarını yükseltip ihtiyaçlarının düzeyine çıkararak yapabilir. Ama bu budalalık olur. Bunu yapmak, arada bir sürü doğa dışı şeyler yapmayı gerektirir. Pazarlık etmek gibi, çalışmak gibi, çabalamak gibi. Öyleyse? Öyleyse akıllı bir adam dengeyi, ihtiyaçlarını azaltarak, yani onları varlıklarının düzeyine indirerek sağlar. Bunu yapmanın da en iyi yolu, bedava olan şeylerin değerini bilmektir. Dağların, kahkanın, şiirin, bir dostun verdiği şarabın… Bakın bana! Ben elimdekilerle mutlu olmayı çok iyi bilen biriyim. Bütün mesele elimdekileri yeteri kadar çoğaltmak
didem aydil
@didemaydilates·Bir kitabı okumayı düşünüyor
İnsan Olmak
İnsan OlmakEngin Geçtan
8.7/10 · 22,9bin okunma
Reklam
444 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.