GEÇEN ZAMAN
Hiç olmazsa unutmamak isterdim!
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar . . .
Yalnız bırakmayın beni hatıralar!
Az yanımda kal, çocukluğum,
Temiz yürekli, uysal çocukluğum . . .
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim . . .
- Doğduğum ev! Rahatlayacak içim, duysam
Bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini . . .
Böyle uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler!
Güneş! Getir bir bayram sabahını.
Açılın, açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar.
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar . . .
Yalnız hatırlamak, hatırlamak istiyorum.
Nerde kaldı sevgilim, seni ilk öptüğüm gün,
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırakıp her şeyi nereye gidiyorum?
Neler geçmişti aklımdan, nedendi ağladığın, neydi
güldüğün?
Ah, nasıldı yaşamak?
1941
Dizlerimdeki Yaralar
Dizlerimdeki yara geçmeden bir yenisini eklemek istiyorum. Ağaçtan düşmeye hasretim kaç zamandır. Çünkü bir ağaçtan düşmek bir insandan düşmekten daha az acıtıyor. Ve dizimdeki yaralar sırtımdaki yaralardan daha kutsal.
Sayfa 24 - Onur Okan KepenciKitabı okudu
"... az yanımda kal çocukluğum.. böyle uzaklaşmayın benden yaşadığım günler.. açılın açılın tekrar, çocuk dizlerimdeki yaralar, hepiniz benimsiniz.. bırakıp her şeyi nereye gidiyorum.. neler geçmişti aklımdan, nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm.. Ah, nasıldı yaşamak? "
Sayfa 65Kitabı okudu
"...az yanımda kal çocukluğum... böyle uzaklaşmayın benden yaşadığım günler... açılın açılın tekrar, çocuk dizlerimdeki yaralar, hepiniz benimsiniz... bırakıp her şeyi nereye gidiyorum... neler geçmişti aklımdan, nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm... ah, nasıldı yaşamak?"
Sayfa 65Kitabı okudu
Hiç olmazsa unutmamak isterdim!
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalnız bırakmayın beni hâtıralar!
Az yanımda kal çocukluğum,
...
– Doğduğum ev! Rahatlayacak içim, duysam
Bir tek kapının sesini.
...
Açılın, açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar.
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar...
Yalnız hatırlamak, hatırlamak istiyorum.
Nerde kaldı sevgilim, seni ilk öptüğüm gün,
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırakıp her şeyi nereye gidiyorum?
...
Ah, nasıldı yaşamak?
| Geçen Zaman, 1941
Sayfa 17 - Can Yayınları
"Dizlerimdeki yaralar kapanmıyordu.
Ruhumdaki yaralar dikiş tutmuyordu."
Sayfa 19Kitabı okudu
