Yaralarımı sar
Yaralarımı sar ölmeyim
Özlediğimi bilmesinler öldüğümde söyleyin ve güldüğünde dinlesin bi dur desin
Sevildiğini anlatıp da hak ettiğini söylesin ve budur veda sözlerim
Kelimelerim yine kanlı bıcaklı bu sözlerimde aşk ayrılık acısı
Derin acılar bunlar ağlama sen beden harman sevgiye bul çare
Bak bana bi açıma yaraları sen sar senden sonra hayat
Önce sen kendine değer ver.
Bir başkası için mücadele etmeden önce kendin için mücadele et.
Dizlerindeki kalbindeki yaraları iyileştirir.
Bunu yapmak için de kimseden merhem bekleme!
Zira Merhem olacak kişi sadece yaranın yerini öğrenir.
Hata yap hatalarınla barış.
Geçmişini kabullen geçmişinle Barış Hayatına bir daha almayacağın kimseye nefret besleme.
Unutma Artık hayatında değiller affet affet ki o senin hayatında yokken yaşantına müdahale etmesin.
Nefret kin öfke affedememek işte böyle bir şeydir....
Sayfa 45Kitabı okudu
Topraktan geldi toprağa evriliyor zaman
Ben en çok dedeme benzerim bir akşamüstü
Dilim suya değmiş algılarını yitik bir kuş
Dizlerimdeki yaralar kabuk bağlamış ordu komutanı
İncir ağacından düşmedim ne olur bana küsmeyin
Sevdiğim selvi ağaçları pek serin...
Sayfa 21 - Ve Ben Ve Dedem Ve ÖlümKitabı okudu
Geçen Zaman
Hiç olmazsa unutmamak isterdim.
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalnız bırakmayın beni hatıralar.
Az yanımda kal çocukluğum,
Temiz yürekli uysal çocukluğum...
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgilim...
-Doğduğum ev. Rahatlıyacak içim duysam
Bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini...
Böyle uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler.
Güneş, getir bir bayram sabahını.
Açılın açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar,
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar...
Yalnız hatırlamak hatırlamak istiyorum
Nerde kaldı sevgilim, seni ilk öptüğüm gün,
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırakıp herşeyi nereye gidiyorum?
Neler geçmişti aklımdan,
Nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm?
Ah nasıldı yaşamak?
Ziya Osman Saba🌜
Hiç olmazsa unutmamak isterdim.
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalnız bırakmayın beni hatıralar.
Az yanımda kal çocukluğum,
Temiz yürekli uysal çocukluğum...
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim...
-Doğdugum ev. Rahatlıyacak içim, duysam bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini...
Böyle uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler.
Güneş, getir bir bayram sabahını.
Açılın açılın tekrar,
Çocuk dizlerimdeki yaralar.
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar...
Yalnız hatırlamak, hatırlamak istiyorum.
Nerde kaldı sevgilim, seni ilk öptüğüm gün?
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırakıp her şeyi nereye gidiyorum?
Neler geçmişti aklımdan,
Nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm?
Ah nasıldı yaşamak?
| Ziya Osman Saba
GEÇEN ZAMAN
Hiç olmazsa unutmamak isterdim.
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar.
Yalnız bırakmayın beni hatıralar!
Az yanımda kal çocukluğum,
Temiz yürekli, uysal çocukluğum.
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim.
Sizleri bulmak için ne yapsam?
-Doğduğum ev! Rahatlıyacak içim, duysam
Bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini..
Böyle uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler!
Güneş, getir bir bayram sabahını.
Açılın, açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar.
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar..
Yalnız hatırlamak, hatırlamak istiyorum
Nerde kaldı sevgilim seni ilk öptüğüm gün,
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırakıp her şeyi nereye gidiyorum?
Neler geçmişti aklımdan, nedendi ağladığın, neydi güldüğün?
Ah, nasıldı yaşamak?
