Yaşamış oldukları sevinçli günleri andıklarında, o günlerin bir daha geri gelmeyeceğine üzülürler ve çekmiş oldukları kederleri hatırladıklarında, gönül yaraları tazelenir.
Ruhum, bedenimden kaçıp gitmek isteğiyle doluydu.
Zihnim beni tutuyordu. Zihnim kaybolmama izin vermiyordu. Zihnim, içinde korkunç fikirleri mahkûm etmiş bir hapishaneydi.
Belki de tımarhane...