Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır,
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini.
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin!
Ne fırtınalar koptu benim hayat dallarımda..
Hiçbirinde vazgeçmedim umutlarımdan..
İçimde kıyametler kopsada..
Ben baharıyım yarınlarımın,
Çiçek açarım her kışın ardından.
Sevmek insanın yüreği kadar
Küçükse büyüğünü taşıyamazsın
Yalnızlığı da dene oldu olacak
Nasıl yankılanır derinden derine
İyi midir kötü müdür çıkaramazsın..