Yalnızlığın zamanla kişide daha fazla antisosyal davranışlar doğurduğu akla uygundur ki bu da yalnızlığı daha da artıran bir şeydir, böylece sosyal ilişkilerde hüsrana uğramanın içeride yarattığı duygu zaman geçtikçe nesnel bir gerçekliği dönüşür. İlişkilerde, yalnız bireylerin eşlerinin iltifatlarını samimi bulmaması ve olumsuz hislerini zapt etmeye çalıştıklarına inanması muhtemeldir. Yalnız olmayan bireylerin aksine, arkadaşlarını kendilerinden daha farklı görürler. Fakat kendisinin diğerlerine benzemediği gibi bir yorum yapmak kişiyi başka insanları olumsuz gözle bakmaya sevk eder.
Sayfa 81Kitabı okudu
Bu ülkede zerre kadar inancım yok, çünkü bir zehir bütün insanları felç etmiş: milyetcilik ve tahammülsüzlük. Ve bu hastalık habire kendini tekrar edip duruyor ve durum böyle olunca toplum gericileşmeye devam ediyor; hatta parnoyaklaşıp, psikolojisi abuk sabuk hal almaya devam ediyor. İşin ilginç hali ise bize de ısrarla bulaştırmaya ve dayatmaya çalışıyorlar. Eğer bu sitede böyle devam edecekse basit ergenlerin, amaçsızların chatleşme platforma dönüşür. Çok küçük ve basit hesaplar yapanların, bir yol aldıklarını görmedim. Birde insanların hesaplarını askıya almakla da tehdit etmekten vazgeçin. Bu ne aptalca bir şey şimdide insanlara yorum yapamıyorum.
Kal'a gibi dik başın bulutlarla yarışsın.
Dalga dalga saçların rüzgârlara karışsın.
Adını nakşedelim, eski-kadîm surlara
Sesini haykıralım asırdan asırlara
Tuhaf bir şekilde Dante’yle arkadaşlığım bana kendimi daha da yalnız hissettiriyordu.
Belki de Dante kendisini gittiği her yere aitmiş gibi gösterebildiğindendi. Bense... Ben hiçbir yere aitmişim gibi hissetmiyordum. Kendi bedenime bile ait hissetmi yordum... özellikle kendi bedenime ait hissetmiyordum za ten. Tanımadığım birine dönüşüyordum. Dönüşüm canı mı yakıyordu fakat neden canımı yaktığını bilmiyordum. Ve duygularımla ilgili hiçbir şey anlam ifade etmiyordu.
