Karamazof Kardeşler'de "her birimiz herkese karşı, herkes ve her şeyden dolayı suçludur ve ben başklarından daha fazla suçluyum," der Dostoyevski. Ben diyen bir bendir bu; bir kavramı veya bir türü tekilleştiren veya birleştiren bir ben değildir: BEN -ama türü içersinde biricik olan ve size birinci tekil şahısta konuşan ben. Türün veya ego kavramının bireyleştirilmesi dolayısıyla uyandığım ve kendimi başkalarına maruz bıraktığım, yani konuşmaya başladığım ileri sürülmedikçe bu böyledir. Bu maruz kalış, kendilik bilincine, öznenin kendine geri dönüşüne, benin kendi kendini tasdikine benzemez.
Sayfa 184Kitabı okudu
Peki, Tolstoy'a ne demeli? Koltuğunun altında Dostoyevski'nin Karamazof Kardeşler'i, 83 yaşında bütün varlığını bırakıp, küçük bir kasaba istasyonunda ölüme koşan bu büyük huzursuzun yakalamaya çalıştığı nelerin gecikmesiydi?
Sayfa 61 - KırmızıkediKitabı okudu
Karamazof Kardeşler-Fyodor Dostoyevski
Bir tahtakurusuyum ben, düzenin niçin böyle kurulduğuna aklımın ermedigini de yüzüm hiç kızarmadan itiraf ediyorum.Kişioğlu suçludur demek: cennet verilmişti ona yetmedi,özgürlük istedi,mutsuz olacağını bile bile ateşi çaldı göklerden, öyleyse acımamalı ona.Bu zavallı ölümlü aklımla ancak şunları biliyorum,ıstırap diye bir şey var, suçluları yoktur her şey zincirleme birbirini doğurmaktadır, her şey geçiyor dengesini buluyor.
Sayfa 362Kitabı okudu