Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
Potpori
Kabullenişle direniş arasındaki çizginin üzerinde duruyorum. Biliyorum ki, ülkemin yarısı da benimle beraber o çizgide yürüyor. Umutsuz olmak kadar korkutucu bir duygu daha yok. Hayatta beklentilerin gerçekleşmeyeceğini kabul etmek bir nevi ölmeyi istemek kadar keskindir. Fare tuzağına sıkıştırılmış küçük bir peynir gibi değersizleştirilen
İsimsiz.
E-book olarak okumak İsterseniz.
drive.google.com/file/d/1upa9t7o...
Her son yeni bir başlangıca gebedir. Bitmek; kimine göre bir son, başkasına göre yeniden doğuştur. Her şeyin sonu olduğu gibi bununda bir sonu vardır. Geç olsa da öğrendim artık. Şimdi baktığımda geride ne bırakabiliyorum ve siz
Bulut
Duydunuz mu?
Ben o sesi tüm uğultusuyla hissediyorum.
- soundcloud.com/bander-alsulaim... -
Bulutlar toparlanıyor bir bir.. Gerçi hepsi bir bütünlük gibi ya. O halde şöyle demeli. Bulut toparlanıp gidiyor, bir bir… Gitmek mi? O nereden çıktı sahi?..
Bulutlara baktığımda güzele
Kuran “Göğü düşmekten koruruz” diyor. Peki Bilim ne diyor?
Daha önceki bir yazımda, Kuran’da geçen gökler kavramının bazen üstümüzde bulunan atmosferimizi bazen de tüm uzayı kast ettiğini örnekleriyle anlatmıştım. O yüzden o bahsi burada tekrar açmayacağım. İndirildiği zamandaki muhataplarının sade diliyle konuşarak herkese hitap eden Kuran, bu sadeliği içinde yine de gelecek asırlarda anlaşılabilecek çok
Göz aşkın mekanı değil. Aşkın mekanı gönül olsa gerek...
Ve kolay aşık olmak, zor olan aşkı bulmak olsa gerek...
Fatih Duman ( Aşk İnanmakla Başlar )
İsmi tarafından terk edilmiş bir şehir gibi yüreğim.
Her ne kadar adını koymaya çalışsamda ; yokluğunun eş anlamlısı hiç bir imla kitabında geçmiyor…
Sanki Türk Dil Kurumu yasaklamıştı yokluğunu…
Gittiğin günden bu yana bu şehir çok değişti.
Hunharca katledilmiş hayallerim, boyası dökülmüş umutlarım ve dünden kalma yarınlarla ayakta durmaya
Hasbihâl
Gri takım elbise, beyaz gömlek, siyah kravat... Üstüme palto, altıma iskarpin... Elimde şemsiyem, kelimi örten şapkam... Bu vaziyet çıktım dışarıya. İçimde karışık duygularla, adımlarım bir birine dolaşa dolaşa yürümeye başladım. Her zamanki gibi meraklı Berber Cemil köşede erketeye yatmış etrafı izliyordu. Beni farketmesin diye şemsiyemi açtım.
Ve mükemmel bir şiir daha
Kuzgun
Ortasında bir gecenin, düşünürken yorgun, bitkin
O acayip kitapları, gün geçtikçe unutulan,
Neredeyse uyuklarken, bir tıkırtı geldi birden,
Çekingen biriydi sanki usulca kapıyı çalan;
"Bir ziyaretçidir" dedim, "oda kapısını çalan,
Başka kim gelir bu zaman? "
Ah, hatırlıyorum şimdi, bir Aralık gecesiydi,
Örüyordu
Öykü Otobüsü Part-1
Bu öykümü, hikaye etkinliklerine olan ilgisinden ve samimi yorumlarından dolayı ve dahi daha öncesinde kendisi tarafından yazılan başka maceralarını okuduğumuz ve öykümüzün içinde ikinci bölümde bahsi geçecek afilli dede karakterine hayat vermesi babından sevgili 
Rahime Hanım’a ithaf ediyorum.
KANDİL SİMİDİ