Anlamını yitiren birşeyler mi var şimdilerde
yazdığım şiiriere yabancıyım, sokaklara yabancıyım
taşı delemiyor bir çığlık ve apansız bir
su oluyorum ipince, kendime sızıyorum
dünya yetmiyor bazen, bırakıp gidebilir miyim
Gyges’in Yüzüğü, Sosyal Medya ve Ahlak Felsefesi
Sosyal medya ve artık her adımda bulunan kameralar ile birlikte sanki Gyges’in Yüzüğünün bir versiyonunu takıyoruz gibi. Ama bu sefer bu yüzük bizi herkese görünür kılıyor. Saklanma ihtimalimiz yok. Gelip geçenin göz attığı bir vitrindeymişiz gibi. Yani. Artık bilmeyen yoktur. Dijital çağda sürekli
Yalnızca, ilerdeki bir hedef için yaşamak, sığ bir şeydir. Yaşamı dağın tepesi değil, eğimleri ayakta tutar. Her şeyin büyüdüğü yerdir burası.
Zen ve Motosiklet Bakım Sanatı, Robert M. Pirsig
Sosyal medya paylaşımlarında denk geldiğim bir şaka var: Antik felsefe “Ben kimim?” sorusuyla başladı, insanların yaygın kişilik sorunu yaşadığı
Ben doyamadım sevgilim bizi anlatmaya,
Ben doyamadım sevgilim bizi yaşamaya,
Ben doyamadım sevgilim bize, bu sonsuz aşka,
Ben doyamadım sevgilim bu mutluluğa…
Karşımıza neler çıkacağından habersiz yaşayıp gidiyoruz bu dünya da. Yeri geliyor sevdiğimiz her şeyden vazgeçmek zorunda kalıyoruz. Bazen bunu sadece onun için yapıyoruz. Ama bazı
Anlamını yitiren birşeyler mi var şimdilerde
yazdığım şiirlere yabancıyım, sokaklara yabancıyı
taşı delemiyor bir çığlık ve apansız bir
su oluyorum ipince, kendime sızıyorum
dünya yetmiyor bazen, bırakıp gidebilir miyim
...
Anlamını yitiren birşeyler mi var şimdilerde
Yazdığım şiirlere yabancıyım , sokaklara yabancıyım
Taşı delemiyor bir çığlık ve apansız bir
Su oluyorum ipince , kendime sızıyorum
Dünya yetmiyor bazen , bırakıp gidebilir miyim?
Ve hayat böylece akıp durdu işte , akıp duruyor
...
Anlamını yitiren birşeyler mi var şimdilerde
yazdığım şiirlere yabancıyım, sokaklara yabancıyım
taşı delemiyor bir çığlık ve apansız bir
su oluyorum ipince, kendime sızıyorum
dünya yetmiyor bazen, bırakıp gidebilir miyim
Anlamını yitiren birşeyler mi var şimdilerde yazdığım şiiriere yabancıyım, sokaklara yabancıyım taşı delemiyor bir çığlık ve apansız bir su oluyorum ipince, kendime sızıyorum dünya yetmiyor bazen, bırakıp gidebilir miyim