Franklin'in bu anısını anlatmaktaki amacı insanları et yemeye teşcik etmek değildi. Mantık ve karar verme hakkında bu kadar kafa patlatmış birinin dahi kendini kandırmasının kolaylığını göstermek istiyordu. Başka balıkları yiyen bir balığın üstüne düşen ahlaki sorumlulukla bir insanınkinin aynı olmadığını elbette kendisi de biliyordu ama safsatalar bebek ağlaması gibidirler: Başkalarınınkine karşı fazla hassasken kendimizinkine karşı özel bir duyarsızlığımız var. Nitekim Franklin de bu tehlikenin farkındaydı: "Aklını kullanabilen bir varlık olmak ne kadar rahat; yapmak istediğimiz her şeye bir gerekçe bulmamız mümkün."
Sayfa 103Kitabı okuyor
Anestezi: Kendi acımız ve kendi hazzımız karşısındaki duyarsızlığımız.
Sayfa 310 - ayrıntıKitabı okudu
Amerika
Bizim vergilerimiz, bizim oylarımız, bizim duyarsızlığımız, bizim vurdumduymazlığımız, bizim milliyetçiliğimiz, bizim sağcılığımız, bizim beyinsizliğimiz sayesinde Ortadoğu kan gölünde yüzen bir adaya döndü.
Vejetaryen Benjamin Franklin
(...) ortasından yarılan bir balığın içinden çıkan daha ufak balıkları görünce, gönül rahatlığıyla ziyafet çekmesini sağlayacak cevabı bulur: "Bunlar birbirlerini yiyorlarsa, benim onları yememde ne sakınca olabilir ki?"
Franklin'in bu anısını anlatmaktaki amacı insanları et yemeye teşvik etmek değildir. Mantık ve karar verme hakkında bu kadar kafa patlatmış birinin kendini kandırma sürecindeki basitliği göstermek ister. Başka balıkları yiyen bir balığın üstüne düşen ahlaki sorumlulukla bir insanınkinin aynı olmadığını elbette kendisi de biliyordu. Ama safsatalar osuruk gibidirler bebek ağlaması gibidirler: Başkalarınınkine karşı fazla hassas iken, kendimizinkine karşı özel bir duyarsızlığımız var.
Sayfa 114Kitabı okudu