"Adaletin bu mu dünya" diye yalvaran annelerin sesleri yükseldikçe ne tuhatır ki insanlığın sesi kısıldı. Adalet sadece sözlükteki yerini korudu. Şuç kadere atıldı. "Yazık kaderi böyleymiş!" diye diye avuttuk kendimizi. Hangi kader bu acımasız? Kader var muhakkak olmaması gereken ise; bu denli duyarsızlığımız.