Karanlık bi metin; romandan çok “metin” diyebilirim. Kesinlikle kötü değil ve -sanırım- çevirmesi de zor olmuştur. Medea’yı, Oates’in Hafifletici Nedenler’ini hatırlatıyor. Seçtiği çok parçalı anlatma biçimini yorucu buldum; anlattığı şeye uygun bir “içerik-biçim” olmuş evet, yine de biraz acemice. Çünkü yazar olarak niyetlerini gizlemeyi başaramamış. Çok açık, fazla açık ve bu altı çizile çizile gösterilen açıklık biraz zorlama geldi.
