Öğretmen olan ve öğretmen olmak isteyen herkesin okumasını gerektiğini düşündüğüm bir kitap.
Kitapta yer verilen mektuplar öğrencilerin hayatına dokunan veya hayatında unutamayacağı anlar bırakan öğretmenlerini hemde öğretmenlerin öğrencileri nasıl gördüğünü
paylaştığı anılarından oluşuyor.
Yeri geldi üzüldüğüm yeri geldi tebessüm ettiğim ve sinirlendiğim yerler oldu ama insan her hikayede kendine ders çıkarabiliyor.öğretici olmanın verdiği sorumlulukları, öğrenciyle nasıl iletişm kurulacağı ,onlarla nasıl sağlıklı bir şekilde vakit geçirileceğinin bir özeti gibiydi benim için. Son olarak kitaptan bir kaç alıntı bırakmak istiyorum
-Öğretmen olmayı başarmış kişi şöyle der: Ben bir öğretmenim, toplumsal bir kimliğim var; öğretmen kimliğimi hiç unutmayacağım. Öğretmen öğrenci ilişkisinin bir de insan yönü var. İnsan olduğumu da biç unutmayacağım. Ben öğretmenim ve bir insanım, o da öğrenci ve bir insan. Öğretmenliğimin anlamı öğrenci insanın, insan olarak gelişmesine yapabileceğim katkıda yatıyor, öğretmen olduğumu hiç unutmadan, bir insan olarak öğrencinin içindeki insanı geliştirmeyi hedefliyorum.
-Öğretmen de öğrencisini dinlemelidir. İşitmek, dinlemek değildir.Sandala binip açılmak gerek; işte o zaman duymaya başlayacaksın öğrencini, o zaman anlayacaksın ne dediğini
-Deneyimli ve öğrencisine değer veren Öğretmen anlar! Öğret menlik yapan anlamaz, ama Öğretmen olan anlar! Ve bunu, yani gö zün söylediğini ağzı niçin söylemedi konusunu önemser, takip eder.
