Aslında bu eser için ufak bir milenaya mektuplar denebilir. Ama burada biz sadece çakma kafkamızın mektuplarını okuyoruz. Aslında biran acaba evlenince değişir mi sevgisi eksilir mi dedim mektuplarda ama hiç olmadı. Sabahattin Ali o kadar güzel bir aşkla sevmişki Aliye hanımı insan hayranlıkla okuyor hayal etmeye çalışıyor. Galiba o zamanın sevgisi bile daha güzel daha gerçekmiş. Günümüz dünyasından o kadar uzak o kadar gerçek sevgi ve üzerine titreme var ki ve o kadar anlayış Aliye Hanım o kadar anlayışlı ki şikayet etmiyor niye bu davanda ısrarcısın eve gel be adam demiyor, onu anlıyor, onu dinliyor ve yazmaya hep ilk günkü sevgisiyle devam ediyor. Galiba bir insana saygı duymaya başladığımızda onu şartsız sevmeye de başlıyoruz.
