Eda Çakır
@edaacakirr
Yaşamın, yaşadıklarındır.
- yaşamaya ‘karar’ verdiklerin,
ya da yaşamak ‘istedik’lerin değil.
Önlisans
İstanbul
29 Mayıs
67 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Bu dünya için sıradan bir yalan olabilirsin. Ama belki de birisi için, onu hayata bağlayan tek gerçeksin !
Tolstoy
Bir kitap okudu
147 syf.
·
Puan vermedi
·
3 saatte okudu
Okur Takip Önerileri
youtu.be/ITEfghyt1sQ
Her dinlediğimde hissettiğim: kalbimin sıkıştığı, bi yere sığamadığım anı .
-İnsanın huzuru ve memnuniyeti dışarıda değil, içindedir.
-Nasıl yani?
-Sıradan bir insan iyiyi ya da kötüyü dışarıdan bekler. Düşünen bir insan ise kendinde bulur.
Hayat can sıkıcı bir tuzaktır. Düşünen bir insan olgunluğa eriştiğinde ve tam bir bilinç kazandığında kendini istençsiz olarak sanki çıkışı olmayan bir tuzağın içindeymiş gibi hisseder. Aslında insan, iradesi dışında birtakım tesadüfler tarafından yokluktan var olmuştur. Peki neden? Varlığının anlamını ve amacını öğrenmek ister, sorularına cevap alamaz ya da saçma sapan cevaplar alır. Kapıyı çalar, ama açan kimse olmaz. Ölüm de aynı şekilde iradesi dışında karşılar insanı.
Her türlü zorbalığın toplum tarafından makul ve yerinde bir gereklilik olarak karşılandığı, beraat kararı gibi her türlü merhamet göstergesinin toplumda tatminsizlik ve intikam duyguları uyandırdığı bir dünyada adaleti düşünmek gülünç değil midir?
Maviye
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine
Rüzgârda âsi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık...
Sayfa 47Kitabı okudu
Ve dışarıda delikanlı bir bahar,
Seviyorum seni,
Çıldırasıya...
Ahmet Arif
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
Anlatamam, nasıl ıssız, karanlık...
Ve zehir-zıkkım cıgaram.
Gene bir cehennem var yastığımda,
Gel artık...
Sayfa 33Kitabı okudu
Terketmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça...
Ve ellerim, kelepçede,
Tütünsüz, uykusuz kaldım,
Terketmedi sevdan beni...
Hey! İnsan kendini yakınca ne oluyor biliyor musunuz? Yanıyor, işte o kadar! Ve yanma denen bir acı veriyor, işte o kadar!
Sayfa 273Kitabı okudu
Bir yerde okumuştum; “İstediğin kadar taşı sula, çiçek açmaz.” diyordu. Bu cümle bir şeylerden vazgeçme eşiğiniz olsun.