Bazen dil susar,konuşur gönüller.
İnsan gönül terazisini bozmayınca,yaşın da bir önemi kalmıyor.
İlk günkü gibi sevmenin en güzel hali olan Efendimiz(Sav)’e Hz.Aişe validemiz(r.a) Ya Resullulah (Asm) beni Seviyormusun diye sorduğunda Efendimiz(Asm) Evet,ya Aişem seviyorum, tabi cevabını veriyor.
Kendisini nasıl sevdiğini merak eden Aişe validemiz duramıyor tekrar soruyor!
Beni nasıl seviyorsun,Ya Resullulah?
Kördüğüm gibi Aişem,diyerek Aişe validemizin gönlünü solmayacak bir çiçek bahçesine çeviriyor.
Sevdanın tadını alan gönül durur mu hiç?
Aişe validemizin Kainatın Efendisine ömrünün sonuna kadar belli aralıklarla, “Ya Resullulah Kördüğüm ne alemde”? Diye her sorduğunda.
Allah’ın Resulü,ilk günkü gibi hatta daha da körleşti,Aişem o naif cevabını verince eşinin gönlünün evlilik boyunca hoşnut ediyor.
Vay bee nasıl bir sevgi ,nasıl bir naiflik ,nasıl bir cömertlik?
Kalbim daralıyor,Resullulah (Sav)
Ruhum sıkışıyor,senden ayrı kaldı bu gönül,senden ayrı kaldı bu gözler,oysaki hiç seni görmeden sevdiler!
Ne olurdu bizde görseydik o mubarek yüzünü,bizimde yanımızdan geciverseydin,bizde senin Gül kokunu duyabilseydik..?
Sana hasret kaldı bu gönüller,seni görmeden sevdik,Ya Resulullah(SAV)
Aylin Rasim 
Bu Kitabı Sakın Okuma 
Mehmet Yıldız
