Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın okuduğum 3. kitabı oldu bu. Yine ince bir mizah, yer yer güldüren, yer yer düşündüren şeyler görüyorsunuz. Eski dile göre sadeleştirilmiş ama aslına sadık kalmak için de güzel bir dil yakalanmış, açıklamalar, yerel söyleyişler var. Hele ki Agop ve Kirkor’un Ermeni Türkçesi ile konuşmaları en keyifli yerleri :)
Ebulfazl Enveri adında bir Efsuncu Baba var; aşırı takıntıları, batıl inançları olan, büyüye, tılsıma inanan, eşyaların yerlerinden tutun bir işin yapılması için bile belli günü, saati bekleyen bir adam. Cahilliğin nasıl bi şey olduğunu yazar gayet iyi anlatıyor bu karakteri kullanarak.
Efsuncu Baba ile bu iki Ermeni genç Agop ve Kirkor’un karşılaşmalarından sonrasını gülerek okuyorsunuz :)
Aklın ve bilimin önemini daha iyi anlayıp, tılsımlardan uzak durmak dileğiyle 
Efsuncu Baba 
Hüseyin Rahmi Gürpınar
