oysa şimdi, kendi isteğiyle bir odanın içine uçmuş bir böcek gibiyim. duvarlara çarpıyorum, pencerelere vuruyorum, tavanı zorluyorum, bu dünyada yapılabilecek ne varsa hepsini yapıyor, sadece yeniden uçup gitmeyi beceremiyorum. ve hep o pervane ya da kelebek ya da her neyse onun gibi düşünüyorum: ‘hayat ne kadar kısa!’