Şükrü Erbaş adı geçtiğinde dilimden ve yüreğimden hep bir Ahh! dökülür. Her yazısında, her satırında kalbinize, içinizdeki bir yerlere, kabuk bağlamış yaralarınıza dokunacak sözcükler mutlaka bulursunuz. Bu kadar yıl nasıl okumamışım diyorum ben kendime. Yüreğinin naifliğini, dilindeki kibarlığı, güzel sevişlerini özlüyorum okumadığım zamanlarda.
Elime aldığımda ise kitaplarını, zaman tam orada dursun istiyorum. Hiç akmasın.
Okumak istemiyorum bitmesin diye,
Soluk almadan okumak istiyorum yüreğim, kalbim doysun diye.
Ama doyamıyorum.
Ne demek istediğimi en çok Şükrü Erbaş'ın kalemi ile tanış olmuş olanlar anlayacaktır. Şükrü Erbaş'ı çok net anlatan, kitaptan kısacık bir alıntı ile bitiriyorum yazıyı:
" İyi ki diyorum, sonra, iyi ki harflerden bir insan olmuşum.. "
