McAllister kafasını kapıdan uzattı. Konuşulanları dinlediği belliydi.
"Ben olsam oğlanların birbirine benzemesinden rahatsızlık duymazdım" dedi.
"Neden?"
"Sende bu kutsal salondan okudun değil mi ?"
"Evet"
"Eh! Eğer kararlı bir ateist yetiştirmek istiyorsan, onları dindar birileri olacak şekilde yetiştir. Her zaman işe yarar."
Frost'un dediği gibi "Ormanda yol ikiye ayrılıyordu, ben az geçilen yolu seçtim. Farkı da bu yarattı. "
......Şimdi sorunuza dönecek olursak, neydi sorunuz ?
"iyileştim mi?"
"Hayır siz farklı bir insansınız, ama herkes gibi olmak istiyorsunuz. Bu da, bana kalırsa ciddi bir hastalıktır."
Okur Takip Önerileri
"Sana bir öykü anlatacağım" dedi Zedka .
"Çok güçlü bir büyücü , bütün bir ülkeyi yok etmek ister, o ülke halkından herkesin su çektiği bir kuyuya sihirli bir madde atar . Kuyunun suyunu kim içerse delirecektir."
"Ertesi sabah kuyudan herkes su çekip içer, hepsi de delirir . Yalnızca kraliyet ailesi , kendilerine ait özel bir kuyudan su çektiklerinden, sihirbaz da o kuyuyu zehirlemeyi beceremediğinden, delirmezler. Tabi kral çok kaygılanır , halkının sağlığını ve güvenliğini sağlamak için bir dizi emir verir. Ancak polisler ve müfettişler de halkın içtiği sudan içmiş olduklarından , kralın emirlerini saçma bulur, uygulamazlar.
"Ülkede yaşayanlar kralın emirlerini duyduklarında onun çıldırdıgına inanırlar , hep birlikte şatosunun önünde toplanıp tacını ve tahtını bırakması için gösteriler yaparlar. Umutsuzluk içindeki kral tahtından inmeye hazırlanırken Kraliçe ona engel olarak der ki ' Gel, biz de o kuyunun suyundan içelim, o zaman biz de onlar gibi oluruz.'
" Ve öyle yaparlar: Kral ile kraliçe de cinnet suyunu içip anında saçma sapan konuşmaya başlarlar. Bu durumda halk taşkınlığından dolayı pişman olur ; öyle ya madem kral bu kadar bilgece konuşuyor, onu alaşağı etmenin bir anlamı yoktur.
"Ülkede barış ve huzur yeniden hüküm sürer, bu halk komşularından epeyce farklı bir hayat tarzı benimsemiştir, ama kral ölümüne dek ülkesini yönetmiştir"
Aslında herkes deli , en deliler de deli olduğunun farkında olmayanlar.
Duvarı yıkmaya gücüm yetmiyorsa, kendimi parçalayacak değilim elbette. Ama önümde duvar var diye boyun eğmeyi de kabullenemem.
Emre Özdemir tekrar paylaştı.
İster siyah derili, ister sarı... inananlar kardeştir.
Sayfa 181 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
