insana en çok acı veren şey,
söyledikleriyle söylemek istedikleri arasındaki
uçurumdur.
etrafınıza şöyle bir göz gezdiriniz...
gerçek hayat denilen şeyin ne olduğunu,
nerede olduğunu bilmiyoruz bile...
kitaplarımızı,
hayallerimizi elimizden alsalar,
öylece ortada kalakalacağız.
ne kadar çok anladıysam,
o kadar derinlere battım,
sıkıştım
Ne kadar düşündüysem, o kadar derinlere battım, sıkışıp kaldım.
Öylesine güzel bir gökyüzünün altında, bu kadar kötü insan nasıl taşıyabiliyordu
Namuslu olmak sizi diğer insanlardan üstün yapmaz,
Övünme hakkını vermez.
Zaten herkes yaşadığı sürece namusu olmak zorundadır.
Önce biraz ağladılar, ama alıştılar.
Aşağılık insanoğlu her şeye alışır.
Kötü bir insan değildim.
Ne aksi bir adamım ne de uysal biriyim.
Ne alacağın biriyim ne de namuslu, ne onurlu biriyim ne de kahramanım.
Ben hiçbir şey olamadım.
Bence gerçekten büyük insanlar dünyada büyük acılar çekmek zorundadır.
En iyisi hiçbir şeyi düşünmemek,
Tabii mümkünse...
En iyisi hiçbir şey düşünmemek.
Ben artık gövdemin üstündeki bu kafayı taşıyamıyorum.
"En iyisi, hiçbir şey düşünmemek."
"Ama en iyisi düşünmemek, en iyisi düşünmemek..."
Sayfa 11 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
En iyisi hiçbir şey düşünmemek!
"En iyisi, hiçbir şey düşünmemek."
Sayfa 132Kitabı okudu
Öyle iç karartıcı bir akşam yemeği oldu ki, en iyisi onu hiç düşünmemek.
Ama en iyisi düşünmemek, en iyisi düşünmemek…
Sayfa 11Kitabı okudu
"Saçmalıyorum! En iyisi hiçbir şey düşünmemek!"