Bir Türk nasıl davranır?
Çok çay içer mesela. Çayına süt koymaz. Abdest alabilir, tespih çekebilir. Kahvaltıda peynir ve zeytin yer. Belki birkaç kişinin eline de Kur’an-ı Kerim veririz, okur gibi yaparlar.
Sayfa 243Kitabı okudu
Geçmişin buğulu derinliklerinde yaşanan ana dek uzanan narin öngörü ipliği karanlıkta ışıldayan bir nokta gibi gitgide soluyor, silikleşiyor, yok oluyor en sonunda yapraksız ağaçların birinden koparılan ince, kuru bir dal gibi suyun yüzeyine çizilmiş kıpırtılı bir resim gibi ifadesizleşmeye yol alan yüzler gibi taşlıkta seken bir tespih tanesi gibi silik bir gölge gibi oradan oraya sıçrayan ele avuca sığmayan bir bezek gibi bir anlık bir bilinç boşluğu gibi bir nefes kadar kısa, titrek karartıların bir araya toplandıkları, birbirine karıştıkları, eriyip ufaldıkları, döne döne toprak halini alması bir göz eriminde, git gide yok olan bir noktaya dönüşmesi gibi. Bacaklarının karıncalanmaya başladığı yere geri geliyor. Tekrar diz çöküyor oraya. Bakışlarıyla her şeyi duvara çivilemek istercesine bakıyor duvara. Kımıltısız. Etine işlenen bir tedirginlik kıpırdanıyor her şeyde. Basık tavana bakıyor. Yere serilmiş iki parça hasira bakıyor. Çok odalı bir ev kadar yalnızdı. Bir ünleme yaslanıp durdu yorgun sesi. Dışarda kusursuz bir yağmurun sıkıntısını alarak yanına çarpık gülüşüyle sigarayı dudaklarının arasından çıkarmak zahmetine dahi katlanmaksızın, içinde birbirine çarpan sözcüklerini eze eze kurduğu bu cümlelerle, pekmez denli yoğun, kıvamlı, kaygan düşlerle bu öykünün sonuna geldiğini fark ediyor
Komatsu bir süre bunu düşündü. “Tamam, olur. Pupa Hava’nın yeni baskı yapmaması sorumluluğunu üzerime alabilirim. Biraz zaman alabilir belki, ama bunun için bir yol bulabilirim. Dahası, kişisel olarak söyleyecek olursam, bu olayı da tamamen unutabilirim. Tengo Kavana da aynısını yapabilir diye düşünüyorum. O en baştan beri bu meseleye dahil olmak istemiyordu. Ben, zorla dahil ettim neredeyse. Zaten onun işi çoktan sona erdi. Eriko Fukada’yla ilgili de sorun çıkmaz herhalde. Başka bir roman yazma niyetinin olmadığını söylüyordu. Yalnız Öğretmen Ebisuno ne yapar? Tahmin bile edemiyorum. Onun asıl istediği, arkadaşı Tamotsu Fukada’nın hayatta olup olmadığını, şimdi nerede ne yaptığını bir şekilde tespit etmekti. Ben ne söylersem söyleyeyim, Fukada Bey’in ne durumda olduğuyla ilgili bilgi alana kadar izlemeye devam edebilir.”
“Tamotsu Fukada Bey öldü” dedi dazlak kafalı. Canlılığını yitirmiş, sakin bir sesti, ama bu seste feci ağır bir şeyler de vardı.
“Öldü mü?” dedi Komatsu.
“Bu yakınlarda” dedi dazlak kafalı. Sonra derin bir nefes alıp yavaşça bıraktı. “Ölüm nedeni, kalp krizi. Ani bir ölüm olduğundan, sıkıntı da çekmemiştir. Özel durumlar dolayısıyla ölüm ilamı çıkartmadan cemaat arazisi içerisinde gizlice cenazesini yaptık. Dini nedenlerden dolayı, cesedi cemaat arazisi içinde yakıldı, kemikleri iyice kül haline getirilip dağa serpildi. Yasal açıdan, ceset yok etme suçuna girer belki, ama resmi olarak kanıtlanabilmesi zor. Fakat gerçek bu. Biz insanların ölüm ve yaşamı hakkında yalan söylemeyiz. Öğretmen Ebisuno’ya da bir şekilde bunu iletin lütfen.”
Ölelim Dilba.
yaşayamadıklarımız için
yaşını unutan kalemimiz için
dudaklarını büken düşlerimiz için
sütten kesilmiş öpüşlerimiz için ölelim, ölüm hangimizi daha çok sevecek Dilba
senin anne olma hayalini mi,
benim annesiz kalışımımı sevecek en çok? gözlerini kapatmadan önce
ne olur avuçlarına bak
orada sana gülen binlerce sen var,
korkma
