cemo
@entel_karinca
Sana dokunmak teni soyunmaktır yokluğa
Tan ağarırken giyinmek kalabalık şehirleri
Rütbesiz acıların kan kaybıyla vurulmak...
Sana dokunmak birazda aşka benzer
Destanlar vurulur sırtından
Aşığın sazı kırılır,şairin sözü....
Diyalektik Materyalist
Marksist-Leninist
From Atina and İstanbul with love...
412 okur puanı
Mayıs 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Uygarlık ve onun itaat talep eden normları kendilik nefretinin oluşumunda belirleyici etkenlerdir. Hoşnutsuzluğun ve mutsuzluğun nedeni budur, iktidar kültünü ayakta tutan ideolojiler adına gerçek görmezlikten gelindiği sürece toplumun ekonomik ve politik çizgisi ne olursa olsun insanın mutsuzluğu yaşamımızın sürekli özelliği haline gelecektir.
Yaşamın her anında her rolü üstlenebiliyoruz. Sinik, ürkek, korkak, hain, saldırgan, vahşi, fedakar olabiliyoruz.
Bu yüzden yoğun, karmaşık ve alabildiğine hain, mutsuz ve acımasızız.
Çünkü yalnızız.
Yapayalnızız.
Çünkü sevmeyi bilmiyoruz.
Sevilmeyi de.
Çünkü hayatı öğretmediler bize. Her şeyi el yordamıyla bulduk. Hep geç kalarak.
Ve artık birçok şeyi unutmuş olarak. Bizler, yeraltında bir hayat üretmeye çalıştık, bir ilişkiler ağı....
Sayfa 116
Ölmek üzere olan bu. hastaya: Söz dinle ve Tanrı’nın yolundan şaşma, diye nasıl öğüt veririm şimdi? Akıl erdiremediğim gizli yollar beni de ürpertiyor.
Kıyamet gününe, ebedi hayata inanmıyor değilim; ama ölmenin korkunç bir şey olduğuna, bu saydamsız karanlığın önündeki korkuya da inanmaya başladım.
Okur Takip Önerileri
Öldüğüm gün, taşınırken tabutum,
Acı duyacağımı sanma bu dünyanın ardından.
Ağlayarak: yazık oldu, diye konuşma.
Kayıp dediğim, sütün kesilmesidir.
Yok olmayacağım mezara konduğum vakit.
Yok oluyorlar mı batınca güneş ve ay?
Ölüm sandığın şey, aslında doğuştur.
Zindan gibi görünür mezar, oysa ruh özgürlüğe kavuşur.
Hangi tohum büyümez ekilince toprağa?
İnsan tohumundan şüphen mi var yoksa?
Durum değişikliğidir ölüm. Ruh, tek başına yaşamaya başlar. Vücuttan ayrılmadan önce ruh, elle dokunduğu, gözle gördüğü, kulakla duyduğu halde, meselelerin özünü kendi kendine bilirdi.