Çok üzülerek sevmediğimi söylemeliyim... Büyük bir merakla başlamıştım nitekim kitabın ilk cildi bu merak ve beklentiyi kesinlikle karşılıyor. Seri bir başlangıç ile bir anda kendinizi olayların içinde buluyorsunuz. Napolyonun esaretten sonra 100 günlük hakimiyeti üzerine tahta çıkışından başlayan kitap çok hızlı ve heyecanlı başlıyor. Bir yandan tarihe mercek tutması bir yandan masumiyetini bir türlü kanıtlayamayan bir mahkumun kaçış planları oldukça etkileyiciydi. Gelin görün ki 2. Cilde adım atar atmaz o fırtınalı adalar, coşkun denizler, ihtilal dolu sokaklar bir anda yerini "mösyö"lerin, "madam"ların sizli bizli kasıntı konuşmaların bitmek bilmediği entrika dolu paris salonlarına bırakıyor. Bu yönüyle roman iki apayrı bölümden oluşuyor diyebiliriz.
Olayların bizzat bu salonlarda düğüm düğüm düğümlendiği kısım gerçekten çok çok fazla uzatılmış. Sadece sohbet diyaloglarından ibaret bölümler mevcut. Bir x soyismi 2-3 farklı kişi tarafından kullanılıyor ve hepsi de mösyö x şeklinde çagrılıyor beyniniz allak bullak. Ana olaya hiçbir katkısı yok gibi görünen yan olaylar çok fazla yer kaplıyor. Haliyle bu kadar seri başlayan bir kitap için fazlasıyla ağır ilerlemeye başlıyor.
Çözülme kısmı bir nebze bu ağır ilerleyişe değiyor, kitabın tekrar hızlandığı kısım burası ve beklenmedik olaylar oluyor. Sonuç ise 1500 sayfaya değecek bir son muydu tartışılır. Klasiklere yakın bir tarzda değilseniz popüler oluşu aldatıcı olabilir bu kitaptan yine klasikten hoşlananlar zevk alır, farklı tür okuyucularına hitap edecek klasik bu kitap değil bana göre.
