Milli mücadele sırasında işgal bölgelerini dolaşan Fransız kadın gazeteci Berthe Gaulis mesela, şunları yazmıştı…
★
– “Yunan geri çekilmesinin kurbanı Söğüt'teyim. Bursa'ya çok yakın. Harabe haline gelmiş. Savaşı kaybedip geri çekilmeye başladıklarında, böyle işler için özel olarak yetiştirilmiş artçı taburları tarafından yakılıp, tahrip
Küçüklerin hayranlığını kazanabilecek kadar büyük olabilene ne mutlu.
Bursa işgal edildiği gün TBMM'nin kürsüsüne siyah matem örtüsü serilmişken… Bu Ömer Fevzi “Yunan ordusu halifenin ordusudur, Yunan ordusuna hürmette kusur etmeyin” diyordu!
Yunan ordusu, Ertuğrul Gazi'nin türbesini tahrip ederken, Osman Gazi'nin kabrini tekmelerken, Orhan Gazi'nin kabrini kirletirken, camilerimizi yakıp, milletin ırzına el uzatırken, Bursa müftüsü Ömer Fevzi, Yunan Kralı Konstantin'e tebrik telgrafı çekiyor, "Anadolu'yu şereflendirdikleri için şükranlarını arz ediyor"du.
Bu işbirlikçi yobaz Kurtuluş Savaşı'nın sonunda, yerli Rumların arasına karışarak Yunanistan'a kaçtı!
Sayfa 239Kitabı okudu
Orhan Gazi
Adaletin en kötüsü geç tecelli edenidir. Sonunda hüküm isabetli bile olsa, geciken adalet zulümdür!
İnce, kalın, cırlak, düzgün, hüzünlü, şen, hevesli, hırçın, yumuşak, ümitsiz, kararlı, bezgin, kızgın, alaycı bir sürü ses, aynı anda karşılık verdi:
"Kayı, muhkem, kuvvet ve kudret sahibi demeye gelir!"
"Muhkemliğimiz nereden gelir?"
"Gündüz Beyimizden gelir."
"Kuvvetimizi nereden
Sayfa 80Kitabı okudu
Bir hedefin olur, yürürsün. Hedefine yürürken önüne engel çıkar, vuruşursun. Bunu anlarım. Velâkin çalma çırpma uğruna can almayı anlayamam. Karakurum çapaçullarında hedef yok. Sadece yiyip içme, belki bir de mal mülk yapma uğruna can alırlar. Mongol cavlakları da öyle. Bu cavlakları vaktiyle Ata Osman'dan dinlediydim. Bir dilim etmek için bir avulu keserlermiş. Ne yapalım? Gendimizi mi kestirelim? Yok helbet, direneceğiz. Varlığımızı koruyacağız.
"Dahası, hedefimize yürüyeceğiz. Kaba kuvvet karşısında sinmeyiz. O baskında da sinmedik nitekim. Kayı Han erleri ilk şaşkınlıktan sonra toparlanıp yüklendi. Bizim Gazi Ana'yı bile gördüm bir ara, elinden bırakmadığı kayın sopasıyla, "Vur hal diyor, "Vur ha!" Costum ki, deme gitsin Oğul Tamış, gen- dimden geçtim. Hele Yahşi Hoca gibi bir kocanın yirmisinde yiğitlenircesine dümdüz kılıç sallamasını gördükten sonra bütün bittim. Bir tekke şeyhinin bunca kılıç maharetini kerametine verdim. Cenkten sonra bulup sordum ya, benimle alaya durdu. Ona kalsa rüya görmüşüm."
"Essah mısın?" diye sordu Oğul Tamış, sabırsızca.
"Essahin lafı mı olur bre Tamaş delisi? Essahın ortasındayım. Müslüman dini gibi doğru demekteyim. Kayı töresinde yalan yazılı mı?"
"Değil..."
"Değilse ne demeye essah mıyım sormaktasın?"
Sayfa 66Kitabı okudu
Îman...
Ertuğrul ile konuşmak Alp Sofi'nin o kadar hoşuna gitmişti ki, sözü inadına uzatıyor, bir yandan da tefekkür deryasından derlediği hikmetli sözlerle, çocuğun iç âlemindeki derinliği ölçüyordu.
"Belledin mi?"
"Belledik, lâkin onca yolu silahsız mı teptin?"
"Silahım var."
"Görünmüyor. Yoksa koynunun içinde
Sayfa 20Kitabı okudu
"Kayı Aşireti Reisi Gündüz Alp'in oğlu Ertuğrul tanınmaz da kim tanınır bakalım?" diye konuşmaya başladı; "Hem bizim seni bilmemiz keramet değil, olsa olsa hesabıdır. Baksana bütün aşiretin çocuklarına reislik ediyorsun. Eh, çocuklara reislik edenin babası büyüklere reis olur. Bu hesapça Gündüz Bey senin baban olur."
Ertuğrul diri durmuş, ellerini beline koymuştu:
"Adın gelsin" dedi sorumlu insan edasıyla, "Onca laf kalabalığında adını söylemeyi unuttun."
Yine gülümsedi Alp Sofi. Sanki Ertuğrul'un her cümlesinde yeni bir dünya keşfediyordu:
"Adımıza Alp Sofi derler hamdolsun. Herkes bey oğlu olmaz ya, tuttuk derviş olduk. Sen ki Gündüz Alp oğlu Ertugrul'sun, Allah'ın garip misafirini babana götürmeli değil misin? Ona söyleyeceklerimiz var."
Sayfa 18Kitabı okudu
Alp Sofi çocukları tek tek süzdü. Gözlerini ondan ona gezdirdi. Nihayet bir çocukta karar kıldı. Gülümsedi:
"De bakalım, sen Ertuğrul musun?"
Çocuk biraz hayret, biraz merak ve galiba biraz da korkuyla bir adım geriledi. Sonra bu gerilemeyi kendine yedirememiş gibi iki adım attı. Kaşlarını alabildiğine çattı. Koskoca adam ciddiliğinde sordu:
"Nereden bildin ki?"
"Bilene değil, bildirene sormalı."
"Kim bildirdi ki?"
"Bildiren sır ise bize susmak düşer."
"Allah'ın varlığı ve birliği sır değil."
Bu defa Alp Sofi şaşkın şaşkın bakakaldı. Hayır, çocuğun cevabı çocukça bir cevap değildi. On üç yaşa sığmıyordu. Bir vakit büyümüş, hocalıklar etmiş de sonra küçülüp çocuklaşmıştı sanki.
Sayfa 17Kitabı okudu
Ertuğrul türbesi avlusuna Osman Gazi ve yoldaşlarının büstleri konulmuştur. Böylece, Sultan Abdülhamid'in girişimiyle yerleşmiş bir gelenek Cumhuriyet dönemine aktarılmıştır.
Karakeçililerin her yıl, Söğüt’te Ertuğrul Gazi türbesini ziyaret ederek şenlik yapmaları resmiyet kazanmıştır. Abdülhamid, kendi aşireti saydığı Karakeçili gençlerinden Ertuğrul alayını teşkil ettirmiş, Alman İmparatoru’na da Karakeçilileri “akrabalarım” diyerek takdim etmiştir. 2009’da yayınlanan bir eserde Karakeçililer Kayı Boyu ile özdeşleştirilmiştir.
Millî geleneklerin mitoloji konusu olsa da devamına kimse karşı koyamaz. Burası her yıl Karakeçili yürüklerinin katılımıyla büyük bir milli şenliğe sahne oluyor.
Sayfa 39 - NTV YayınlarıKitabı okudu
Büyük dertler çöreklenince yüreğime, küçüklerini unuttum.