İnsanın kalbi ne acayip şey! yarısı sever, öteki nefret eder, böyle kalp mi olur!
"...İnandığımız şeyler dünyamızı gerçek anlamda etkiler. İnandığımız şeyler seçimlerimizi, davranışlarımızı ve ardından yaşamlarımızı etkiler. Yunanlılar tanrılarına inanıyorlardı ve bu inanç diğer her şeyi etkiliyordu. İster doğru ister yanlış olsun, tarih insanların inandıkları şeylere göre yazılır. Kendi tarihinizin yazarları olarak inandığınız şey, yolunuzu etkiler. Efsane olabilecek bir şeye inanıyor musunuz? Sadece dini inançlardan söz etmiyorum. Kendinize söylediğiniz ya da çok uzun süredir size öyle söylendiği için gerçek olduğunu düşündüğünüz şeylerden söz ediyorum..."
Herkes mi yalnız olur? ne zor işmiş bu arada kalan nesil olmak... Çocukken bizimkileri izleyerek büyümüş bir nesiliz biz ama nip tuck'a da yetiştik. çocukken saklambaç oynamış nesiliz biz ama warcraft'a da yetiştik. çocukken ev telefonu kullanmış nesiliz biz ama cep telefonuna da yetiştik. insanlarla kafelerde buluşup sosyalleşen nesiliz ama facebook'a da yetiştik. ve bu bizim lanetimiz oldu. bizden önceki nesil bizimkileri'i izledi sadece, okullarını bitirdi evlendi, çocuk yaptı. Bizden sonraki nesil bizimkiler'i hiç izlemedi. Aile kurmayı düşünmüyor. Mutlular; internetleri, stüdyo evleri ve modern hayatlarıyla. Peki ya biz neyiz ? biz ne yapacağız ?
Okur Takip Önerileri
"Birden bir kötü düşünce düştü aklıma: sen acaba, benden alabileceklerinin hepsini alıp, artık alabileceğin bir şey kalmadığından mı, gitmiştin?...
Bazı söylediklerin bunu destekliyordu.
ama dayanılmazdı bu, benim için:
sen, nasıl olur da, beni tükettiğini düşünebilirdin.
ben, nasıl olur da, senin gözünde, tükenebilirdim?"
"Sevgili dost!
Bu sabah kuş sesleriyle uyandım. Ne güzel değil mi? hayır, güzel değil! açık penceremden ok gibi dalıp yastığıma saplanan karga sesleriydi.
Kuş sesleri dediğimde aklına asla karganın gelmediğini biliyorum. Bu, karganın da bir kuş türü olduğunu bilmeyişinden değil, karganın türünün en önemli özelliği olan güzel bir ötüşten mahrum oluşundan elbette. Yüzümü yıkarken acaba diyordum; acaba türümüzün en önemli özelliklerini taşıyor muyuz? hareketlerimiz ve sözlerimiz nerelere saplanıyor? acaba 'insan' denince hatırlanıyor muyuz?."
"Dünyada bir tek insana inanmıştım. O kadar inanmıştım ki, bunda aldanmış olmak, bende artık inanmak kudreti bırakmamıştı. Ona kızgın değildim, ona kızmama, darılmama, onun aleyhinde düşünmeme imkân olmadığını hissediyordum. ama bir kere kırılmıştım. Hayatta en güvendiğim insana duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi.. Sonra, aradan seneler geçtiği halde, nasıl hâlâ ona bağlı olduğumu gördükçe, ruhumda daha büyük bir infial duyuyordum."
"Bir adam tanıdım, kafasız bir kadına yaşamının yirmi yılını verdi. her şeyi feda etti ona; dostlarını, emeğini, dürüstlüğünü bile.. ama bir akşam, kadını hiç sevmemiş olduğunu anladı. canı sıkılıyordu, hepsi bu. İnsanların çoğu gibi canı sıkılıyordu."
