Yine görüşeceğiz, birbirimizi yeniden bulacağız, bütün o ruhların arasında birbirimizi tanıyacağız. Gidiyorum. Kendi isteğimle ve sonsuza dek gidiyorum, buna daha fazla dayanamayacağım.
Dünyadaki birçok şey değersiz ve kendi tutkusundan, kendi gereksinimlerinden yoksun olarak başkasının isteği üzerine para ya da şeref uğruna çalışan bir insan tam bir ahmaktır.
"Biz insanlar" diye söze başladım, "iyi günlerin çok az ve kötü günlerin fazla olduğundan yakınıp dururuz. Oysa Tanrı'nın bize her gün için bahşettiği güzel olanı görebilecek kadar açık bir yüreğimiz olsaydı, kötü olanlara dayanabilecek gücü bulabilirdik."
O gün de öyle hissediyordum; yalnızlığın benimle uzun bir süre kalacağını biliyor, bir şeyler öğretmeye geldiğini ve o istemeden gitmeyeceğini hissediyordum...