Gazeteci, tarihçi, yazar Ahmet Rasim in Osmanlı’ nın son dönemlerini gençlik perdesiyle nakleden “anı”anlatısı.
Yer yer roman havasında akan eserin ana konusu isminden de anlaşıldığı gibi İstanbul’ da “eski fuhuş” un nasıl olduğudur.
Akla gelebileceği gibi müstehcen olayların aktarımı söz konusu değil. Gayet seviyeli bir dille zaman zaman gülümseten hatıralar, yazarın daha çok çevresinde gördüğü duyumladığı olayları ihtiva eder. Gençliğinde kendisi de mahut ortamların müdavimi olmuştur.
Yazar ömrünün demlenmiş çağında gençlik hatıralarını yazarken fuhuş ortamının artık çok değişmiş olduğunun, çok daha aleni ve pervasız hale geldiğinin altını çizer. Eskiden en azından utanılırdı, işler sümen altından götürülürdü; şimdi ise fuhuş ulu orta çekincesizce yapılıyor, der. Hatta eski fuhuş ehlinin şimdiki apaçık rezaletleri görse utancından kan ter içinde kalacağını söyler.
Bunun yanında eserin asıl dikkate değer yanı, dönemin sosyal hayatı hakkında verdiği bilgilerdir. Eser; mahalle dayanışması, kadının toplumdaki yeri, cadde - sokak adabı, fuhuş baskınları, Beyoğlu- Galata gibi İstanbul’un semtleri ve eğlence kültürü hakkında kaynaklık edecek bilgiler içerir. Kadınlar o dönemde vapur, tramvay vs yerlerde asla erkeklerle konuşamıyor. Yine eserde, yabancı bir kadınla konuşan bir erkeği polislerin sorguladığı, dadısıyla konuşan adamın ise bunu zor ispatladığı aktarılır.
Ayrıca kadının sesinin duyulması bile ayıptır, hoş karşılanmaz.
Yazar, eserin sonunda çözümlemeler başlığıyla fuhuş hayatı hakkında yorumlamalar yapar.
Ahmet Rasim 
Şehir Mektupları adlı kitabı Mektup tarzında yazılmıştır.
Ahmet Rasim, 1864-1932 yılları arasında yaşamış, Türk edebiyatının en özgün yazarlarından biridir.
50 yılı bulan yazı hayatında,Tarih, bilim konularını içeren fıkra, makale, anı, şiir, hikâye türünde kendine özgü bir tarzla kaleme aldığı
