Esma Köroğlu
@esmakorogl
2 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Küçükken bana bir masal söylemişlerdi: Bir köyde veremden bir genç kız ölmüş... Tabutunu kapayacakları zaman kapalı kirpikleri arasında hafif bir pırıltı, dudaklarında tebessüme benzer bir raşe görmüşler... Evin içi birbirine girmiş... Cenazeyi almaya gelen cemaatin içinde ihtiyar bir derviş varmış... "Akşam oluyor, kafileyi beyhude yolundan alıkoymayalım" demiş, çocuk ölmüştür... Gözündeki ışık ile dudağındaki hande "ümit"ten başka bir şey değildir. İnsan ölür, ruhu bedenden ayrılır. Ümit denen lâhuti şule (ilahi ışıltı) bir müddet daha devam ve sebat gösterir... Geceleri mezarların üstünde yanıp sönen o ışıklar dağılmış vücutlarından ayrılan ümit ışıklarıdır.
"Eğer doğruluk mu cesaret mi oyunu oynarsanız insanların çoğunun cesareti seçtiğini bilirsiniz. Çünkü... Cesur görünmek isterler. Ayrıca kimse gerçeklerle yüzleşmek istemez."
Gerçekler, ne yaparsanız yapın gizlenemezdi. Araştırıp kovuşturarak ortaya çıkabilir, işkence yapılarak sizden sökülüp alınabilirdi. Ama amacınız hayatta kalmak değilde insan kalmaksa ne fark eder ki?
Duygularınızı değiştirmeleri olanaksızdı; siz kendiniz bile değiştiremeyeceğiniz duyguları, isteseniz bile. Yaptığınız, söylediğiniz ya da düşündüğünüz herşeyi en küçük ayrıntısına kadar açığa çıkarabilirlerdi; ama asıl işlediğini sizin bile bilmediğiniz, yüreğinizin içi sizi korurdu...