“Hadi kalk da içindeki inatçı olmayan Esme doysun bari”
Küçük Esme büyümüş, anne olacakken yaptığı seçim yüzünden çok büyük acılar çekmişti.
“Esme, sus artık. Bazen senin ağzını diktirmek istiyorum, ya da en azından bantlamak.”
“Kaç gündür yemek yemedin, böyle gidersen hasta olacaksın... Beni zorluyorsun Esme!.. Yapma.”
“Sana ne! Ölürüm iyi ya işte, sen de benden kurtulursun hatta ben de bu hayattan... Buna üzüleceğini sanmam.”
Eskiden sadece dövüyorlardı sanırım şimdi öldürüyorlar
Esme, “ Üç sefercik dövdü daha!” dedi. “Üçünde de suç benimmiş! Anam söyledi. Kocanın annacında konuşulmazmış. Ne isterse, ne söylerse he denirmiş. Ne dedi bana biliyor musun? Soyka dedi? Bende soyka sensin, başka kim olacak dedim. Kalktı, sen bana nasıl soyka dersin diye dövdü.”
Senem, “Elbet!” diye uzattı. “Kocanın annacında sensin denmez, sakın haa! Sakın deme bir daha!”
başka aşıklardan almışsan nefes
başka yerden, başka vadilerden es
doğmasın ruhunda ani bir heves
esme gülşenden ki canan uykuda..
Bulut gelir pare pare
Dördü aktır, dördü kare
Sen açtın kalbime yare
Yağma yağmur, esme deli rüzgar
