Tevbe/118
Yer(yüzü), (olanca) genişliğine rağmen ken - di lerine daralıncaya, kalpleri (gam ve keder dolarak) kendilerine dar gelinceye ve onlar Allâh(ıngazabın) dan yine ancak O’na (istiğfar ederek affına) sığınmak tan başka bir çare bulunmadığını yakînen anlayın caya kadar (, haklarındaki karar kesinleş tirilmeyip) geri bırakılan (Kâ’b ibni Mâlik, Hilâl
110. NASR SÛRESİ
1-Allah'ın yardımı ve fetih geldiği zaman!
2- Ve insanları bölük bölük Allah'ın dinine girerken gördüğün zaman!
3-Artik Rabbine hamd ile tesbih et ve O'ndan mağfiret dile! Çünkü O, Tevvab (tevbeleri çok kabul eden) dır.
Sayfa 603Kitabı okudu
Allah et- Tevvab'dır. Allah, tövbeleri kabul eden, tövbesini sık sık bozduğu halde Allah'a yönelip tövbe eden kullarının da tövbesini çokça kabul edendir.
İnsan unuttuğunu unutmaya başladığında felaket başlamıştır. Bakın haramların içinde yaşıyoruz, tepkimiz yok. Eskiden faizi duyduğumuz zaman tüylerimiz diken diken olurdu, şimdi faiz ile kardeş olmuşuz. Asıl felaket günah işlemek değil günaha alışmaktır. Biz insanız, beşeriz, sürçeriz, hata ederiz, noksanlarımız olur. Rabbimiz Settâr'dır, Gafûr'dur, Gaffar'dır, Tevvâb'dır. Biz işleriz, O affeder. Onun esmâsı içerisinde onlarca isim affına mağfiretine yönelik olmasaydı inanın kul günah işleme hakkına sahip olmazdı ama Rabbimiz biliyor. Bizden ise istediği şudur: Unutunca, hata edince anında kendine gel. Varacağın kapı Allah'ın kapısı olsun. Âcziyetini itiraf et, kulluğunu hatırla ki Allah seni affetsin. Ama işin acı tarafı biz unutuyoruz, unuttuğumuzu da unutuyoruz. Kulluğu unutmuşuz. Allah bizi sadece kulluk edelim diye yarattı ama aslî işlerimizi bırakmışız ve ne kadar ucuz gündemlerin arkasındayız. Ne kadar basit şeyler için ömür tüketiyoruz ama eğer biz yaratılış gayemizin Allah'a kulluk olduğunu hatırlasak Allah'tan başka hiçbir güce hasretmeden yaşamanın yollarını ararız.
.
Et-Tevvab (c.c): Tevbeleri çokca kabul eden. Tevbe edenleri seven. Affını isteyeni geri çevirmeyen Özür dileyenin özrünü kabul eden. Kusurunu örten.
.
