Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey.
Çalıma bak şu zibidilerde.
Geçirmişler ellerine bu ülkeyi,
En bilgini sanıyorlar kendilerini buranın.
Aldırma, serin tut sen içini,
Bilmezsin, öyle eşektir ki onlar,
Eşek olmayana dinsiz imansız derler.
Keder seni bağrına basmak mı ister,
Hadi ordan, çek arabanı, de.
Boş sıkıntılara kaptırma günlerini.
Yutmadan bedenini toprak
Ne kitabı bırak, ne çayır çimeni.
Hele yârin dudağını, sakın ha, ta son güne dek.